موشک هایی با فناوری و فرمان ایرانی 

به گزارش انکو محمدجواد اخوان در سرمقاله روزنامه جوان نوشت:۵۰ سال پیش و زمانی که درآمد سرشار نفتی و مأموریت ابلاغی ژاندارمی منطقه از سوی امریکا محمدرضا پهلوی را وسوسه می کرد تا به روزترین سلاح های امریکایی را با قیمت گزاف بخرد امریکایی ها درهای صنایع نظامی خود را به روی شاه باز کردند و تنها استثنا را «سلاح اتمی» اعلام کردند. یکی دو سال بعد اما معلوم شد که این استثنا دومی هم دارد. رقابت تسلیحاتی همسایگان شرقی ایران یعنی هند و پاکستان به تدریج به سمت گزینه «موشک» سوق پیدا کرد و این سلاح تهاجمی کمترشناخته شده در آن زمان توجه شاه را به خود جلب کرد. 
شاه که فکر می کرد با دلارهای نفتی از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را می تواند بخرد درخواست خرید موشک های بالستیک را به امریکایی ها داد و البته «نه» نشنید اما در عمل خرید این سلاح ها ممکن نشد. گویی امریکایی ها بدون آنکه تصریح کنند تمایل به تجهیز ژاندارم خود به این سلاح تهاجمی و راهبردی نداشتند. 
شاه البته ناامید نشد و سراغ متحد منطقه ای امریکا یعنی رژیم اشغالگر قدس رفت. صهیونیست ها پیشنهاد شاه را پذیرفتند و طرح مونتاژ موشک های اسرائیلی نسل اول در ایران با اسم رمز پروژه «شکوفه» را روی میز گذاشتند. مبلغ درخواستی صهیونیست ها یک میلیارد دلار (معادل تقریبی قدرت خرید ۲ میلیارد دلار امروز) بود که در ازای تهاتر نفت ایران تأمین می شد. مهندسان اسرائیلی راهی ایران شدند و احداث چند سایت در استان کرمان برای پیشبرد پروژه مونتاژ موشک آغاز شد. این آغاز البته به انجام نرسید و در بحبوحه انقلاب اسلامی اسرائیلی ها که پول خود را تمام و کمال دریافت کرده بودند فرار کرده و حتی نقشه های پروژه را هم با خود بردند تا چیزی دست مردم ایران نماند. 
جالب اینجاست که بعدها رونی برگمن خبرنگار صهیونیست متصل به سازمان های اطلاعاتی رژیم اشغالگر قدس در کتاب معروف خود به نام «نبرد مخفی علیه ایران» راز ناگفته ای را از این همکاری نظامی برملا کرد که کلاه برداری بزرگ اسرائیل در این قرارداد بود. اسرائیلی ها با زرنگی توانسته بودند موشک های نسل اول خود را که از رده خارج و نیازمند نوسازی بود به رژیم پهلوی قالب کنند و به این ترتیب هم بودجه نوسازی زرادخانه موشکی خود را از نفت ملت ایران پیدا کردند و هم درنهایت بی آنکه چیزی به ایرانی ها تحویل دهند پول را گرفته بودند. 
انقلاب اسلامی پیروز شد و در اوج جنگ تحمیلی از مهم ترین کاستی های جنگ افزاری کشور موشک بود که امکان تهیه آن به سادگی میسر نبود و همین ضعف نوعی نابرابری در جنگ شهرها ایجاد کرد. خلف وعده هایی که حتی برخی معدود فروشندگان سلاح به ایران کردند کم کم این فکر را در اذهان ایجاد کرد که راه حلی جز ساخت موشک وطنی وجود ندارد. اینجا بود که مجاهدت های شهید حسن طهرانی مقدم و یارانش ایران را از کشوری که برای خرید موشک مستأصل بود به کشوری صاحب عنوان در میان قدرت های موشکی تبدیل کرد. 
موشکی که شاه برای خرید آن به امریکایی ها رو انداخت و جواب نگرفت نهایتاً بردی معادل ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتر و قدرت حداقلی داشت اما امروز ایران اسلامی به برکت مجاهدت فرزندانش به موشک ماهواره بر دست یافته که غربی ها بهتر از هرکسی می دانند چیست و توانایی تولید آن چه معنایی دارد. 
عملیات موسوم به «شهید سلیمانی» و حمله به عین الاسد در سال ۱۳۹۸ و دو عملیات وعده صادق در سال ۱۴۰۳ قدرت موشکی ایران را برای غربی ها به ویژه امریکا و رژیم صهیونیستی دقیقاً معنا کرد. قدرتی که هم «فناوری» و هم «فرمان» آن متعلق به ایران است. هم می دانیم چگونه ساخته می شود و هم اجازه شلیک منحصراً در اختیار خودمان است. 
شاید برخی کشورهای ثروتمند هم مانند شاه به خیال خودشان از این موشک ها خریده باشند اما نه فناوری آن را در اختیار دارند و نه حتی اختیار استفاده از آن را. تجربه یک سال گذشته نشان داد بسیاری از سامانه های اطلاعاتی و عملیاتی که به قیمت گزاف به کشورهای منطقه فروخته شده در کنترل عملیاتی ارتش امریکا است و این فرمانده سنتکام است که تعیین می کند کجا باید استفاده شود. در واقع این نوعی برون سپاری تأمین منافع امریکا با دلارهای نفتی کشورهای عربی است. 
اقتدار موشکی ایران که مورد غبطه و حسادت بسیاری در جهان است یادگار مردی است که امروز سالروز شهادت اوست. رضوان خدا بر شهید حاج حسن طهرانی مقدم که دست ملت ایران را پر کرد و ماحصل مجاهدت های او موشکی است که فناوری و فرمان آن در ید ایرانی است.

پایان خبر انکو