ویژه ترین روز تاریخ تراکتور! – انکو

انکو/آذربایجان شرقی 15 سال پیش در چنین روزی تراکتور با فتح لیگ آزادگان، حضور در لیگ برتر را جشن گرفت.

15 سال پیش در چنین روزی بود که تراکتور در آخرین هفته از رقابت های لیگ دسته اول موسوم به لیگ آزادگان با غلبه بر آلومینیوم هرمزگان در ورزشگاه اختصاصی خود جواز حضور در لیگ برتر را کسب کرد تا تی تی ها پس از هشت سال انتظار سلام دوباره ای به سطح اول فوتبال کشور کنند.

18 خرداد سال 1388 سالروز صعود تیم تراکتور به لیگ برتر است که با سرمربیگری فراز کمالوند و تیمی متشکل از بازیکنان جوان و یکدست به وقوع پیوست.

سرخ پوشان آن زمان بازی های خانگی خود را در ورزشگاه اختصاصی برگزار می کردند و از جییوا آزوبدو و گیورگ کاسپاروف در درون دروازه بهره می جستند.

علیرضا میرشفیعیان و رامین محمدپور به همراه سیدمحسن حسینی سه مدافع میانی تراکتور در آن زمان بودند، که به دلیل اختلاف با فراز کمالوند سرمربی وقت تراکتور، محمدپور از تیم کنار گذاشته شد که البته این قضیه در رابطه با هدایت شهریاری مدافع راست تراکتور نیز صادق بود. ترشیز به عنوان دفاع راست و مصطفی اکرامی در چپ مدافعان کناری تبریزی ها بودند که این دو نفر دو سال در لیگ برتر هم این نقش را ایفا کردند.

در خط میانی مهدی کیانی هافبک جنگده ای که از صبا باتری به تراکتور پیوسته بود در کنار مهدی رفیعی و علیرضا جلیلی تکنیکی و ریزنقش قرار گرفته بود که احمد سعیدی و حمید مروی نیز در این خط از زمین به کمک سرخ پوشان دیار آذربایجان می آمدند.

 در خط حمله نیز امیر محبی به همراه مسعود ابراهیم زاده و مسعود ابطحی سه انتخاب اول فراز بودند، البته علی عبادی در کنار روح الله عطایی و کارلوس روبرتو داسیلوا برزیلی که از سرخ پوشان دلوار افزار به تراکتور آمده بود دیگر مهاجمان تی تی ها در آن زمان بودند.

به گزارش انکو، تراکتور در نهایت با فراز کمالوند، که عزمش را برای رسیدن به لیگ برتر جزم کرده بود، به هدفش رسید و پس از 8 سال به دست این مربی جوان به سطح اول فوتبال کشور بازگشت.

به مناسبت این روز گفت گویی با سرمربی، سرپرست، کاپیتان و مهاجم وقت تراکتور ترتیب داده ایم که در ادامه می خوانید:

18 خرداد 1388 محاله یادم بره!

فراز کمالوند، سرمربی وقت تراکتور، در این رابطه به انکو، گفت: آن سال هم مدیرعامل باشگاه و هم مدیرعامل کارخانه متحمل زحمات بسیاری شدند. همه تلاش کردند و زحمت کشیدند و ما هم نقشی در این موفقیت داشتیم. به واقع من علاقه شدید به تبریز و تراکتور داشتم و دارم و خدا را شکر که با اتفاقات مثبتی همراه شد.

او ادامه داد: سال بسیار سختی بود. تراکتور 8 سال از لیگ برتر دور شده بود و غریب به 11-10 سرمربی عوض کرده بود اما توفیق نداشتند که تیم بالا بیایید.

کمالوند اظهار کرد: سالی که سرمربی تراکتور شدم ناامیدی خاصی در مردم وجود داشت و تا بازی سوم حداکثر تماشاگر 200 الی300 نفر بود.

سرمربی سابق تراکتور گفت: شروع خیلی خوبی داشتیم و از 5 بازی اول 4 بازی بردیم و به یکباره به بالای جدول آمدیم که همین باعث شد تا مردم به ورزشگاه بیایند. تقریبا از هفته 11-10 استادیوم پر شد. در نیم فصل دوم با شاهین بوشهر رقابت داشتیم که قهرمان شویم و کار به پلی آف کشیده نشود، چرا که مردم تبریز از پلی آف خاطر خوبی نداشتند. الحمد الله قهرمان شدیم.

او درباره شب صعود تراکتور به لیگ برتر گفت: من در هتل گسترش تبریز اقامت می کردم و فاصله زمین تراکتور تا هتل گسترش اما آن شب حدود 5-4 ساعت طول کشید که در بین پایکوبی مردم و ترافیک به هتل برسم. یک شب به یاد ماندنی و فراموش نشدنی بود و آن شب را یکی از بهترین شب های زندگی ام می دانم .

تراکتور صعود کرد، تلفن همراه مدیرعامل نابود شد!

احمد ابهران، سرپرست وقت تراکتور، در گفت وگو با انکو در این رابطه اظهار کرد: قرارگیری فراز کمالوند در راس کادرفنی و جذب بازیکن با کیفیت، هماهنگی و نبودن حواشی در آن فصل از دلایل اصلی موفقیت تراکتور بود.

سرپرست وقت تراکتور با مرور خاطرات صعود مجدد این تیم به لیگ برتر ابراز کرد: پس از پیروزی تراکتور در آخرین دیدار فصل برابر آلومینیوم هرمزگان، تماشاگران حاضر در ورزشگاه اختصاصی برای برپایی جشن قهرمانی و صعود به لیگ برتر وارد زمین شدند، شادی به قدری بود که در بین آن هیاهو تلفن همراه مدیرعامل وقت، ناصر شفق گم شد!

وی بیان کرد: با صعود تراکتور به لیگ برتر خونی تازه در رگ های تبریز جریان یافت، گویی این شهر گم شده اش را پیدا کرده بود و شادی مردم در آن روز، مثال زدنی و منحصر به فرد بود.

از استعفا تا صعود!

علیرضا میرشفیعیان، کاپیتان وقت تراکتور در گفت وگو با انکو در این باره اظهار کرد: آن سال پیشنهاد لیگ برتری هم داشتم ولی چون تراکتور را واقعا دوست داشتم این تیم را انتخاب کردم. چند سالی بود با دیگر تیم ها در تبریز مقابل تراکتور بازی می کردم و از جو تیم، هواداران و شهر خوشم آمده بود.

او ادامه داد: سالی که به تراکتور آمدم نگاه مردم منفی بود چرا که چند سال قبلش با شیرین فراز، تراکتور را در پلی آف حذف کرده بودیم. در تراکتور بازی هفته اول را باختیم، هفته دوم و سوم بازی را بردیم و در بوشهر مقابل شاهین که حریف اصلی مان بود 2 بر یک باختیم.

میرشیعیان عنوان کرد: هجمه شدیدی روی تیم بود و یادم است بعد از آن باخت دم در هتل دیدیم آقای کمالوند به یکی از میله های دم در ورودی تکیه زده و خیلی ناراحت است. من، امیر محبی، مصطفی اکرامی، علیرضا جلیلی و علی عبادی حضور داشتیم. من گفتم بچه ها چرا آقای کمالوند در این حال است، باید برویم از دلش دربیاوریم. گفتیم قدمی بزنیم و کمالوند هم قبول کرد. در راه صحبت کردیم و گفت من یک تصمیمی گرفتم، اینجا تبریز است و نمی توانم منتطر بمانم به من بگویم حیا کن و رها کن و من وقتی به تهران برسم استعفا می دهم، که ما گفتیم چرا؟ گفت نه اینجا تبریز است و جو متفاوتی دارد. اما ما بالاخره منصرفش کردیم و قول دادیم صعود می کنیم.

او بیان کرد: طی یک جلسه بچه ها را جمع کردیم، گفتم ما به دنبال قهرمانی و صعود به لیگ برتر هستیم نه دنبال پلی آف هستیم و نه دوم شدن، هر کسی می تواند بسم الله اگر نه باید از این مجموعه برود. اگر هم شعاری علیه مان داده شد باید نشنیده بگیرید و خدا را شکر بعد از آن جلسه نتایج خوب ما شروع شد.

پیشکسوت تراکتور گفت: در نیم فصل دوم به خاطر نتایج اوایل فصل 12-14 امتیاز از صدر عقب افتادیم. ما در بازی آخر نیم فصل به بندرعباس رسیدیم و دوباره بچه ها را جمع کردیم و گفتیم ما فقط قهرمانی می خواهیم. روی تخته رختکن نوشته بودیم هدف “صعود به لیگ برتر” و تا پایان فصل آن را پاک نکردیم! نتایج خوبی گرفتیم و بازی آخر هم نتیجه دست خودمان بود، حتی با مساوی صعود می کردیم که خدا را شکر بردیم.

کاپیتان سابق تراکتور عنوان کرد: ما آن سال بازیکنان با اسم و رسمی نداشتیم و هیچ کدام بمب نقل و انتقالات نبودند، ولی مدیریت خیلی حمایت کرد و پول را به موقعه تزریق می کردند. پایین ترین مبالغ قرارداد دوران لیگ برتر تراکتور را داشتیم. کاسپاروف که در اروپایی بازی می کرد 110 میلیون تومان گرفته بود و محبی 90 میلیون تومان و بقیه زیر 60 میلیون تومان. مهدی کیانی سال اول 8 سال دوم 18 ملیون گرفته بود. خرج کردن با حساب کتاب بود و مدیریت می شد.

میرشفیعیان افزود: یک هفته مانده به بازی هفته آخر اردوی به شکل قرنطینه در هتل پتروشیمی برگزار کردیم و حق نداشتیم از هتل خارج شویم. حتی خانواده هایمان برای دیدمان به دم در هتل می آمدند.

او درباره روز صعود تراکتور به لیگ برتر گفت: نیم ساعت طول کشید تا به رختکن برسم! بعد از چهار ساعت به خانه رسیدم. در تبریز اتفاقی که بعد از پیروزی ایران مقابل استرالیا و صعود به جام جهانی 1998 افتاده بود رخ داد و همه خیابان ها لبریز جمعیت بود. خواهر و خواهر زاده هایم میهمانمان بودند و با اصرارشان برای گردش در سطح شهر بیرون آمدیم، تاکید کردم در میان مردم اسمی از من نبرند. در سنگفرش کوی ولیعصر تبریز یواشکی وارد یک ساندویچی شدیم که دیدم امیر محبی روی دستان مردم در حال شادی بالا و پایین انداخته می شود. یکی هم ما را شناخت و از مغازه بیرون کشید! شاید باورتان نشود اما اکنون که خاطرات آن شب را بازگو می کنم مو های تنم سیخ شده اند!

میرشفیعیان بیان کرد: هواداران آن سال واقعا حمایت کردند و دست تک تک شان را می بوسم. هنوز هم به ما محبت دارند. آن سال همه و همه دست به دست هم دادند. با حضور دکتر مجید صادقی در تیم پزشکی چندین مصدومیت من را با معجزه درمان کردند و معتقدم او بهترین فیزیوتراپ های تاریخ فوتبال ایران است .

دست در دست هم به سوی لیگ برتر

امیر محبی، مهاجم سابق تی تی ها، در این باره به انکو گفت: به نظر من لطف خدا شامل حال ما شد، در آن سال هم مشکلاتی وجود داشت اما اعضای کادرفنی و بازیکنان و کل مجموعه دست به دست هم دادند و حضور پرشور تماشاگران که نقطه عطف آن سال بود، به ما کمک کرد تا به لیگ برتر صعود کنیم.

او ادامه داد: در آن 8 سال هواداران نا امید شده بودند و با بهتر شدن نتایج کم کم امیدوار شدند و به ما امید دادند. من نظرم این است که تلاش همگی و در راس کار تماشاگران و یک دلی باعث صعود تراکتور شد. درحالی که نسبت به سال های گذشته هزینه ها یک سوم شده بود و همه چیز دست به دست هم داد که توانستیم به لیگ برتر صعود کنیم.

محبی با مرور خاطرات روز صعود تراکتور به لیگ برتر بیان کرد: وقتی شیرینی صعود زیاد شد که با تمام مشکلات بعد از 8 سال تراکتور صعود کرد و برای ما و مردم آذربایجان ارزشمند بود. هیج وقت یادم نمی روند که مردم به خیابان ها ریختند، خودم از تهران مهمان داشتم و فکر می کردم خیلی ها من را نمی شناسند. آن شب به سنگفرش ولیعصر رفتیم که شام بخوریم اما چند تن هوادار من را شناختند و حول و هوش 30-20 شدند و من را نزدیک 5 دقیقه تشویق کردند.

او بیان کرد: خوشحالم که توانستم نقشی در این اتفاق بزرگ داشته باشم. پرشور بودن هواداران تراکتور هیچ گاه از یادم نمی رود، هنوز که هنوز است خیلی ها از من می پرسند پرسپولیسی هستم یا استقلالی؟ و من با افتخار می گویم تراکتوری ام!

پایان خبر انکو