قرار صادره یعنی چه؟

اگه با اصطلاحات حقوقی سروکار داشته باشید یا خدای نکرده گذر تون به دادگاه افتاده باشه، حتماً کلماتی مثل حکم و قرار رو زیاد شنیدید. اما قرار صادره یعنی چه؟ خیلی ساده بخواهیم بگوییم، قرار صادره یک تصمیم قضاییه که دادگاه یا مقامات قضایی دیگه در طول روند رسیدگی به پرونده می گیرند. این تصمیم ها معمولاً پرونده رو به طور کامل تموم نمی کنن و راه رو برای بررسی های بیشتر یا تصمیم نهایی باز می ذارن، اما خب تاثیر خودشون رو روی پرونده دارن و می تونن مسیرش رو عوض کنن. پس تا آخر این مطلب با من باشید تا با زبانی خودمونی و ساده، همه ریزه کاری های این اصطلاح حقوقی رو با هم بررسی کنیم.

اصلاً قرار چیه و صادره یعنی چی؟

قبل از اینکه خیلی بریم تو جزئیات و پیچ و خم های حقوقی، بیایید یه نگاهی بندازیم به معنی این کلمه. وقتی می گیم قرار، توی مکالمات روزمره مون معمولاً منظورمون یه تصمیم یا توافقه. مثلاً می گیم قرار گذاشتیم بریم فلان جا یا قرار این شد که این کارو انجام بدیم. توی دنیای حقوقی هم تا حد زیادی همین معنی رو می ده؛ یعنی یه تصمیم، یه رأی یا یه دستور.

معنای لغوی قرار

اگه بخوایم به ریشه کلمه نگاه کنیم، قرار از ریشه قر میاد که به معنای ثبات، استوار کردن، تعیین کردن، یا رأی و حکمیه که در مورد یه مسئله صادر می شه. مثلاً در ادبیات فارسی هم به معنی آرام گرفتن، جا گرفتن، یا حتی حکم محکم و تخلف ناپذیر به کار می ره.

تعریف حقوقی قرار و نقش صادره

حالا بریم سراغ معنی اصلی حقوقیش. خب، قانون گذار ما خیلی مستقیم نگفته قرار یعنی این!. در عوض، اومده توی ماده ۲۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی گفته: چنانچه رأی دادگاه، راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن، به طور جزئی یا کلی باشد، حکم و در غیر این صورت، قرار نامیده می شود. این یعنی چی؟ یعنی هر تصمیمی که دادگاه می گیره و دو تا ویژگی اصلی رو با هم نداشته باشه، میشه قرار. اون دو تا ویژگی هم اینان:

1. مربوط به اصل دعوا (ماهیت دعوا) باشه.
2. دعوا رو به طور کامل تموم کنه (قاطع دعوا باشه).

اگه یه تصمیمی این دو تا ویژگی رو همزمان نداشت، اسمش میشه قرار. مثلاً ممکنه راجع به ماهیت دعوا نباشه ولی دعوا رو تموم کنه (مثل قرار رد دعوا) یا ممکنه راجع به ماهیت دعوا باشه ولی تمومش نکنه (مثل قرار کارشناسی). پس قرار دادگاه یه جور تصمیم قضاییه که پرونده رو به سمت جلو می بره یا مسیر رسیدگی رو تعیین می کنه.

حالا کلمه صادره که کنار قرار میاد، یعنی چی؟ صادره یعنی صادر شده یا بیرون آمده. وقتی می گیم قرار صادره، یعنی اون تصمیمی که از سوی مقام قضایی صادر و اعلام شده. به همین سادگی! پس در کل، قرار صادره یعنی رایی که از طرف دادگاه یا مقامات قضایی صادر شده و لزوماً به ماهیت اصلی دعوا نمی پردازه و/یا پرونده رو کلاً نمی بنده.

چه کسانی می توانند قرار صادر کنند؟

شاید فکر کنید که فقط قاضی ها حق دارن رأی صادر کنن، اما وقتی پای قرار به میون میاد، داستان کمی فرق داره. بله، قاضی دادگاه هم قرار صادر می کنه، اما این فقط به قاضی ها محدود نمیشه. توی نظام حقوقی ما، مراجع دیگه ای هم هستن که می تونن قرار صادر کنن.

برخلاف حکم که فقط و فقط از سوی قاضی دادگاه صادر میشه، قرار می تونه توسط این مراجع هم صادر بشه:

• قاضی دادگاه: این که دیگه مشخصه. اکثر قرارهایی که توی دادگاه صادر میشن، توسط قاضی پرونده صادر میشن.
• مقامات دادسرا: اینجا داستان کمی جالب تر میشه. بازپرس ها و دادیارها هم که جزو مقامات دادسرا هستن، اختیارات زیادی برای صدور قرار دارن، مخصوصاً توی پرونده های کیفری. مثلاً قرار بازداشت موقت، قرار منع تعقیب، یا قرار جلب به دادرسی، همگی می تونن توسط این عزیزان صادر بشن.
• (در موارد خاص) سایر مراجع قضایی: گاهی اوقات ممکنه مراجع قضایی دیگه ای هم با توجه به اختیارات قانونی شون، اقدام به صدور قرار کنن، هرچند این موارد کمتر پیش میاد.

پس یادتون باشه، وقتی صحبت از مقام صادرکننده قرار میشه، فقط قاضی دادگاه رو تو ذهن تون نداشته باشید؛ بازپرس و دادیار هم نقش مهمی در این زمینه ایفا می کنن.

انواع قرار صادره در نظام حقوقی ایران

خب، تا اینجا فهمیدیم قرار صادره یعنی چه و چه کسانی می تونن اون رو صادر کنن. حالا وقتشه که بریم سراغ مهمترین بخش، یعنی انواع قرار در قانون. قرارها توی نظام حقوقی ما دسته بندی های مختلفی دارن که هر کدوم هدف و کارایی خاص خودشون رو دارن. دونستن این دسته بندی ها بهتون کمک می کنه تا بهتر بفهمید که پرونده تون در چه مرحله ایه و چه اتفاقی داره براش میفته.

۱. قرار اعدادی (مقدماتی)

این جور قرارها رو می تونیم حکم های آماده سازی پرونده بنامیم. قرار اعدادی یا مقدماتی، قرارهایی هستن که برای تکمیل تحقیقات، جمع آوری اطلاعات بیشتر و آماده کردن پرونده برای رسیدن به یه تصمیم نهایی (حکم یا قرار قاطع) صادر میشن. این قرارها نه وارد ماهیت اصلی دعوا میشن و نه پرونده رو به طور کامل می بندن. هدفشون اینه که زمینه ای فراهم کنن تا قاضی بتونه با اطلاعات کامل تری رأی اصلی رو بده.

مثال های کاربردی و رایج:

• قرار تحقیق و معاینه محلی: تصور کنید دعوایی سر مرز زمین هاست. قاضی دستور میده برن سر زمین رو ببینن و بررسی کنن.
• قرار کارشناسی: اگه پرونده نیاز به تخصص یه نفر دیگه مثل مهندس، پزشک، حسابدار و… داشته باشه، قاضی دستور ارجاع به کارشناس رو صادر می کنه تا نظر کارشناسی بده.
• قرار استماع شهادت شهود: وقتی قاضی لازم می دونه که حرف شهود رو بشنوه تا به حقیقت برسه، این قرار رو صادر می کنه.
• قرار اناطه: اگه رسیدگی به پرونده اصلی، وابسته به نتیجه یه پرونده دیگه توی یه دادگاه دیگه باشه، قاضی قرار اناطه صادر می کنه و رسیدگی به پرونده فعلی رو تا مشخص شدن نتیجه اون پرونده، متوقف می کنه. (این قرار در بعضی موارد می تونه شبه قاطع هم باشه)
• قرار ارجاع امر به داوری: توی بعضی از قراردادها، طرفین توافق می کنن که در صورت اختلاف، قاضی یا دادگاه، موضوع رو به داوری ارجاع بده.

نکته مهم: قرارهای اعدادی معمولاً قابل اعتراض نیستن و دادگاه هر وقت که لازم بدونه، می تونه ازشون برگرده یا به قول حقوقی ها عدول کنه. یعنی مجبور نیست حتماً طبق همون قرار قبلی عمل کنه.

۲. قرار قاطع دعوی

حالا بریم سراغ قرار قاطع دعوا. این قرارها همون طور که از اسمشون پیداست، پرونده رو توی اون مرجع رسیدگی کننده، به پایان می رسونن و پرونده از دست قاضی یا دادسرا خارج میشه. اما نکته مهم اینه که لزوماً وارد ماهیت اصلی دعوا نمیشن و حکم ماهیتی صادر نمی کنن. به همین خاطر با حکم تفاوت دارن، ولی خب کارشون تموم کردن دعواست.

مثال های مهم و رایج:

• قرار رد دعوا: فرض کنید دادخواستتون یه اشکال اساسی داشته باشه، مثلاً مدارکتون ناقص باشه یا مبلغ تمبر رو پرداخت نکرده باشید. اینجا دادگاه ممکنه قرار رد دعوا صادر کنه.
• قرار ابطال دادخواست: اگه بعد از تقدیم دادخواست، متوجه بشید که یه سری اشکالات شکلی داره و اون ها رو توی مهلت قانونی رفع نکنید، دادخواستتون باطل میشه.
• قرار عدم استماع دعوا: گاهی اوقات دعوایی مطرح میشه که به دلیل وجود موانع قانونی (مثلاً قبلاً در موردش رأی قطعی صادر شده)، دادگاه نمی تونه بهش رسیدگی کنه. اینجا قرار عدم استماع دعوا صادر میشه.
• قرار سقوط دعوا: اگه خواهان دعوا، بعد از اینکه دعواش مطرح شد، به هر دلیلی از دعواش صرف نظر کنه یا فوت کنه و جانشینی نداشته باشه، قرار سقوط دعوا صادر میشه.
• قرار موقوفی تعقیب (در امور کیفری): توی پرونده های کیفری، اگه به هر دلیلی (مثل گذشت شاکی در جرایم قابل گذشت، فوت متهم، یا شمول مرور زمان) ادامه تحقیقات یا رسیدگی به جرم غیرممکن بشه، مقام قضایی (معمولاً دادسرا) این قرار رو صادر می کنه.

نکته مهم: این قرارها معمولاً قابل اعتراض هستن. یعنی می تونید نسبت بهشون تجدیدنظرخواهی یا فرجام خواهی کنید.

۳. قرار شبه قاطع (فروغی)

این دسته از قرارها، یه جورایی حد وسط بین قرارهای اعدادی و قاطع هستن. قرار شبه قاطع یا فروغی، قرارهایی هستن که با صدور اون ها پرونده از گردش رسیدگی فعلی خارج میشه یا برای ادامه بررسی به شعبه یا دادگاه دیگه ای فرستاده میشه. این قرارها هم لزوماً وارد ماهیت دعوا نمیشن، ولی خب رسیدگی فعلی رو متوقف می کنن.

مثال های کاربردی:

• قرار عدم صلاحیت: اگه دادگاهی تشخیص بده که صلاحیت رسیدگی به پرونده رو نداره (مثلاً چون موضوع پرونده باید در دادگاه خانواده بررسی بشه نه دادگاه عمومی)، قرار عدم صلاحیت صادر می کنه و پرونده رو به مرجع صالح می فرسته.
• قرار امتناع از رسیدگی: این قرار وقتی صادر میشه که قاضی یا مقام قضایی به دلیل وجود جهات رد دادرس (مثل خویشاوندی با یکی از طرفین دعوا) نتونه به پرونده رسیدگی کنه.
• قرار عدم اهلیت طرفین: اگه یکی از طرفین دعوا اهلیت لازم برای اقامه دعوا (مثلاً صغیر باشه یا دچار جنون) رو نداشته باشه، قرار عدم اهلیت صادر میشه.

نکته مهم: بعضی از حقوقدان ها این قرارها رو هم جزو قرارهای قاطع دسته بندی می کنن، ولی تمایز اصلیشون اینه که معمولاً وارد ماهیت اصلی دعوا نمیشن و بیشتر جنبه فرعی دارن.

۴. دسته بندی های دیگر قرار بر اساس ویژگی ها

علاوه بر دسته بندی های بالا، قرارها رو میشه از جنبه های دیگه ای هم تقسیم کرد که دونستن شون خالی از لطف نیست:

۴.۱. قرار موقتی یا تأمینی (دستور موقت)

قرار موقتی یا تأمینی، قرارهایی هستن که برای حفظ حقوق یکی از طرفین دعوا یا جلوگیری از ضرر و زیان بیشتر، در طول روند رسیدگی صادر میشن. این قرارها معمولاً جنبه اضطراری دارن و هدفشون اینه که وضعیت فعلی رو تا زمان صدور رأی نهایی، ثابت نگه دارن تا بعداً بشه حقوق طرفین رو استیفا کرد.

• مثال:
  • قرار تأمین خواسته: اگه شما از کسی طلبکار باشید و نگران باشید که اون شخص اموالش رو از دسترس خارج کنه، می تونید از دادگاه بخواهید قرار تأمین خواسته صادر کنه تا اموال بدهکار توقیف بشه و نتونه از دسترس خارجشون کنه.
  • قرار توقیف اموال: مشابه تأمین خواسته، برای جلوگیری از فروش یا انتقال اموال.
  • دستور موقت: در مواردی که فوریت داره و تأخیر در رسیدگی باعث ضرر جبران ناپذیر میشه، دادگاه می تونه دستور موقت صادر کنه. مثلاً دستور موقت توقف عملیات ساختمانی غیرمجاز.

۴.۲. قرار قطعی و غیرقطعی

این دسته بندی بر اساس اینه که آیا میشه نسبت به قرار اعتراض کرد یا نه. قرار قطعی قراریه که دیگه نمیشه نسبت بهش تجدیدنظرخواهی کرد و لازم الاجراست. اما قرار غیرقطعی، قراریه که قابلیت اعتراض (مثلاً تجدیدنظرخواهی) رو داره.

۴.۳. قرار نهایی و غیرنهایی

این دسته بندی هم شبیه مورد قبلیه، اما با تمرکز بر فرجام خواهی. قرار نهایی قراریه که دیگه نمیشه نسبت بهش فرجام خواهی کرد، در حالی که قرار غیرنهایی قابلیت فرجام خواهی رو داره.

۴.۴. قرار اجباری و الزام آور (تهدیدی)

گاهی اوقات قرارها برای این صادر میشن که طرفین رو مجبور به انجام کاری کنن یا از انجام کاری منع کنن. این قرارها جنبه تهدید دارن تا تعهدات انجام بشن. مثلاً قرارهایی که مربوط به وجه التزام هستن، یعنی اگه یه تعهدی انجام نشه، طرف باید مبلغی رو به عنوان جریمه پرداخت کنه.

یادتون باشه که شناخت این دسته بندی ها به شما کمک می کنه تا توی دادگاه سردرگم نشید و بدونید هر قراری که صادر میشه، چه معنی و چه پیامدی برای پرونده تون داره.

تفاوت های اساسی قرار صادره با حکم صادره

تا اینجا حسابی در مورد قرار صادره گپ زدیم، اما توی دادگاه ها یه اصطلاح مهم دیگه هم هست که مدام با قرار مقایسه میشه: حکم. خیلی ها این دو تا رو با هم اشتباه می گیرن، در صورتی که فرق حکم و قرار خیلی زیاده و دونستن این تفاوت ها واقعاً حیاتیه. بیایید با هم ببینیم این دو تا خواهر و برادر ناتنی حقوقی، چه تفاوت هایی با هم دارن:

۴.۱. از نظر ماهیت و قاطعیت دعوا

این اصلی ترین و مهم ترین تفاوتشونه که قبلاً هم بهش اشاره کردیم و ریشه تعریفشون توی ماده ۲۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی همینه:

• حکم: همیشه و بدون استثنا راجع به ماهیت اصلی دعواست. یعنی قاضی وارد اصل داستان میشه، حق و ناحق رو مشخص می کنه و پرونده رو به طور جزئی یا کلی تموم می کنه. حکم، دعوا رو فیصله می ده.
• قرار: لزوماً راجع به ماهیت دعوا نیست و/یا لزوماً پرونده رو به طور کامل نمی بنده. ممکنه فقط مسیر رسیدگی رو تعیین کنه، مقدمات رو فراهم کنه، یا به دلایل شکلی پرونده رو ببنده.

۴.۲. از نظر مرجع صادرکننده

این هم یه تفاوت اساسی دیگه ست که قبلاً کمی بهش اشاره کردیم:

• حکم: فقط و فقط از سوی قاضی دادگاه صادر میشه. دادیار یا بازپرس نمی تونن حکم صادر کنن.
• قرار: می تونه هم توسط قاضی دادگاه صادر بشه و هم توسط مقامات دادسرا مثل بازپرس و دادیار. این یعنی دایره اختیارات برای صدور قرار وسیع تره.

۴.۳. از نظر قابلیت اعتراض و مراحل رسیدگی

بحث اعتراض به رأی هم یکی از تفاوت های مهم بین حکم و قراره:

• حکم: اکثر احکام (البته با رعایت شرایط قانونی و میزان خواسته) قابل اعتراض هستن، یعنی میشه نسبت بهشون تجدیدنظرخواهی و فرجام خواهی کرد.
• قرار: برخی از قرارها مثل قرارهای اعدادی معمولاً قابل اعتراض نیستن و نمی شه ازشون تجدیدنظرخواهی کرد. اما بعضی از انواع قرار مثل قرارهای قاطع دعوا یا قرارهای شبه قاطع، قابل اعتراض هستن. این موضوع خیلی بستگی به نوع قرار و متن قانون داره.

۴.۴. از نظر اعتبار امر قضاوت شده (اعتبار قضیه مختومه)

اعتبار امر قضاوت شده یعنی اینکه وقتی یه رأیی قطعی شد، دیگه نمیشه همون موضوع رو با همون طرفین توی دادگاه دیگه یا حتی همون دادگاه، دوباره مطرح کرد. به این میگن قضیه مختومه یا اعتبار امر قضاوت شده.

• حکم: وقتی یه حکم قطعی شد، دارای اعتبار امر قضاوت شده است. یعنی دیگه نمیشه همون دعوا رو دوباره از نو مطرح کرد. این باعث میشه که پرونده ها بی نهایت ادامه پیدا نکنن.
• قرار: فقط برخی از قرارهای قاطع دعوا ممکنه اعتبار امر قضاوت شده داشته باشن. مثلاً وقتی قرار رد دعوا صادر میشه، معمولاً بعد از رفع نقص، میشه دوباره همون دعوا رو مطرح کرد (مگر اینکه به دلیل ماهوی باشه). یا قرار موقوفی تعقیب هم معمولاً اعتبار امر قضاوت شده نداره و در صورت پیدا شدن دلایل جدید، میشه دوباره پرونده رو به جریان انداخت.

اگه بخوایم خیلی ساده بگیم، حکم نتیجه بازیه و قرار تصمیمات داور در طول بازی. با این تفاوت ها، امیدوارم تفاوت قرار و حکم براتون کاملاً روشن شده باشه.

حکم، همیشه به ماهیت دعوا می پردازه و پرونده رو می بنده، اما قرار، می تونه ماهیتی نباشه و یا پرونده رو از اون مرجع خارج نکنه و حتی توسط مقامات دادسرا هم صادر بشه.

اهمیت شناخت قرار صادره در روند دادرسی و نکات کاربردی

شاید با خودتون فکر کنید که خب، این همه اطلاعات حقوقی به چه دردم می خوره؟ راستش رو بخواهید، دونستن این مسائل، چه برای یه شهروند عادی که درگیر یه پرونده حقوقیه، چه برای یه دانشجوی حقوق، و چه برای یه وکیل کاربلد، واقعاً مهمه. چرا؟

چرا درک انواع قرار حیاتی است؟

تصور کنید که توی دادگاه، قاضی یه قرار صادر می کنه. اگه شما ندونید اون قرار چی هست، چه معنی ای می ده و چه تأثیری روی پرونده تون داره، ممکنه تصمیم های اشتباهی بگیرید. مثلاً:

• تصمیم گیری درست: دونستن اینکه یک قرار قابل اعتراضه یا نه، بهتون کمک می کنه تا به موقع اعتراض کنید و حق تون از بین نره. اگه یه قرار اعدادی باشه، شاید نیاز نباشه نگران باشید، چون می تونه عوض بشه. اما اگه یه قرار قاطع دعوا باشه، ممکنه پرونده تون کلاً بسته بشه و نیاز به اقدام فوری داشته باشید.
• پیگیری صحیح پرونده: با شناخت انواع قرارها، می دونید که پرونده تون در چه مرحله ایه و قدم بعدی چیه. مثلاً اگه قرار کارشناسی صادر شده، می دونید باید منتظر نظر کارشناس باشید.
• درک بهتر از روند دادرسی: وقتی با اصطلاحات حقوقی آشنا باشید، می تونید گفتگوهای دادگاه رو بهتر متوجه بشید و با دید بازتری با وکیل تون مشورت کنید.
• جلوگیری از تضییع حقوق: گاهی اوقات مهلت اعتراض به بعضی از قرارها خیلی محدوده. اگه از نوع قرار و قابلیت اعتراضش باخبر نباشید، ممکنه مهلت از دست بره و نتونید از حق تون دفاع کنید.

توصیه به مشورت با وکیل در مواجهه با قرارهای مختلف

با اینکه ما سعی کردیم همه چیز رو با زبانی ساده توضیح بدیم، اما دنیای حقوق واقعاً پیچیده ست. هر پرونده ای شرایط خاص خودش رو داره و ممکنه یک کلمه یا یک جزئیات کوچک، مسیر پرونده رو کاملاً عوض کنه. به همین خاطر، مهم ترین توصیه ای که می تونم بهتون بکنم اینه که:

در مواجهه با هر قرار صادره، حتماً و حتماً با یک وکیل متخصص و باتجربه مشورت کنید. یک وکیل می تونه با توجه به جزئیات پرونده شما، بهترین راهنمایی رو بهتون بده و کمک کنه تا تصمیم درستی بگیرید و از حقوق تون دفاع کنید.

گاهی اوقات یه تصمیم اشتباه، به خاطر عدم شناخت کافی از انواع قرار، می تونه خسارت های جبران ناپذیری به بار بیاره. پس ارزشش رو داره که از تخصص یه حقوقدان کمک بگیرید.

نحوه پیگیری قرارهای صادره در سامانه ثنا

خوشبختانه، امروزه با وجود سامانه ثنا، پیگیری پرونده های قضایی و قرارهای صادره خیلی راحت تر از قبل شده. اگه شما توی سامانه ثنا ثبت نام کرده باشید، هر وقت که یه قرار یا حکمی صادر بشه، از طریق پیامک بهتون اطلاع داده میشه و می تونید با مراجعه به این سامانه، جزئیات اون رو ببینید و از وضعیت پرونده تون باخبر بشید.

این سامانه یه ابزار خیلی خوب برای پیگیری به موقع و اطلاع از اتفاقات پرونده است و بهتون کمک می کنه تا غافلگیر نشید و توی مهلت های قانونی، اقدامات لازم رو انجام بدید.

نتیجه گیری

توی این مقاله، با هم بررسی کردیم که قرار صادره یعنی چه و چه جایگاهی توی دنیای حقوقی ما داره. دیدیم که قرار یه تصمیم قضاییه که لزوماً وارد ماهیت اصلی دعوا نمیشه و/یا پرونده رو به طور کامل نمی بنده، اما خب خیلی مهم و تأثیرگذاره. از انواع قرار در قانون گفتیم؛ از قرار اعدادی که حکم یه جور آماده سازی پرونده رو داره، تا قرار قاطع دعوی که پرونده رو تموم می کنه، و قرار شبه قاطع که پرونده رو به یه مسیر دیگه می فرسته.

مهم تر از همه، حسابی در مورد تفاوت قرار و حکم صحبت کردیم و فهمیدیم که حکم همیشه درباره ماهیت دعواست و پرونده رو فیصله می ده، اما قرار می تونه ماهیتی نباشه و یا پرونده رو از اون مرجع خارج نکنه و حتی توسط مقامات دادسرا هم صادر بشه.

در آخر، تاکید کردیم که دونستن این نکات برای هر کسی که درگیر یه پرونده قضاییه، ضروریه، اما هیچ چیز جای مشاوره با یه وکیل متخصص رو نمی گیره. پس اگه با قرار صادره یا هر موضوع حقوقی دیگه ای مواجه شدید، حتماً از یه وکیل خوب کمک بگیرید تا با خیال راحت تری از حقوق تون دفاع کنید.

امیدواریم این مقاله بهتون کمک کرده باشه تا مفاهیم پیچیده حقوقی رو با زبانی ساده تر درک کنید و دید بهتری نسبت به روند دادرسی پیدا کنید. برای دریافت مشاوره حقوقی تخصصی در خصوص پرونده خود، همیشه می تونید با کارشناسان حقوقی مطمئن مشورت کنید.