طلاهایی که گران تر از قیمت شان خریده شدند! – خبرگزاری انکو | اخبار ایران و جهان

خبرگزاری انکو _ گروه فرهنگ و ادب: جمعی از بانوان مشهدی پس از پیام رهبری که در آن کمک به مردم لبنان را بر همه مسلمانان فرض اعلام کرده بودند دور هم جمع شده و تصمیم می گیرند بر اساس این دستور به «کنشگری زنانه» بپردازند.

کنشگری که در آن نقش زن پررنگ است و آنها از تمام ظرفیت هایی که زن بودن به آنها می دهد برای نقش آفرینی در مقاومت حماسی مردم لبنان استفاده کنند. این می شود که دور هم جمع می شوند و فکر می کنند که به عنوان یک زن چه کاری از دست شان برمی آید؟ کاری که هزاران کیلومتر دورتر از لبنان وظیفه خودشان را انجام داده باشند؟ هرکس پیشنهادی می دهد و جهاد شروع می شود. بعضی تصمیم می گیرند با فروش بخشی از طلاهایشان مبلغ آن را برای کمک به مردم لبنان ارسال کنند. بعضی هم تصمیم می گیرند با درست کردن ترشی خرد کردن سبزی فروش کتاب ها آماده کردن بسته های آماده لوبیاسبز پختن غذا و فروختن این مواد و محصولات به قصد کمک به جبهه مقاومت لبنان در این راه نقش آفرینی کنند.

حالا این کنش زنانه از جمع آنها فراتر رفته و خیلی ها از گوشه و کنار کشور به جمع آنها پیوسته اند.

سه روایت از این کشنگری زنانه در ادامه می آید؛

* روایت اول؛ فرهوده جوخواست

پشتیبانی جنگ ادامه دارد…

شب قبل ضایحه ی بیروت را بمباران کرده بودند و وضعیت لبنان حسابی بهم ریخته بود. از سید حسن نصرالله خبری نبود و همه نگران بودیم. روز بعد مقام معظم رهبری پیامی در مورد لبنان دادند. پیامی که بند انتهایی اش همه ی ما را به تکاپو انداخت. «حکم قطعی شرعی این است که بر همه واجب است تلاش کنند کمک کنند و فلسطین را به مسلمان ها به صاحبان اصلی اش برگردانند.»

این پیام یعنی صادر شدن حکم جهاد از امام به امت! کمی بعد خبر شهادت سید حسن نصرالله به شکل رسمی منتشر شد. با همه ی ناراحتی و خشمی که از رژیم صهیونیستی در دل مان خانه کرده بود حالا فرمان را باید جدی تر پیگیری می کردیم. در دفتر حسینیه هنر جلسه ای تشکیل دادیم تا ببینیم چه کاری باید کرد.

بارها خاطرات اوایل انقلاب و دوران دفاع مقدس را با سوژه هایمان مرور کرده بودیم. شنیده بودیم که چطور هر کسی با هر توانی که آن روزها داشت برای دفاع از اسلام تلاش کرده بود. کارها را زود سامان دادیم و فراخوان دریافت کمک های نقدی را بازنشر کردیم. سیل پیامک واریزها خیلی زود سرازیر شد. حتی خانم ها طلاهایشان را برای فروش گذاشتند.

میزان کمک مهم نیست مهم آن تحول روحی است که با حکم جهاد ایجاد می شود و آن حس پیوستگی با جبهه مقاومت است که می تواند امت را امت کند ان شاءالله.

* روایت دوم؛ رقیه فاضل

طلاهایی که گران تر از قیمت شان خریده شدند!

از دو روز پیش که حضرت آقا حکم جهاد دادند و جمع آوری کمک های مالی و طلا به جبهه مقاومت از سوی خانم ها در هیأت «بنات المقاومة» آغاز شد خانم های زیادی هم به این کاروان پیوسته اند الحمدلله.

امشب یکی از خانم های هیأت خودش در خانه روضه گرفته بود و همسایه ها و رفقایش را دعوت کرده بود برای نماز استغاثه و جلسه تبیینی. الحمدلله باز هم پول نقد و طلا جمع شد.

تا الان ۳۳ قطعه طلا و ۳۰ میلیون نقدی کمک جمع شده است. پول نقد که واریز خواهد شد ان شاءالله. اما برای طلاها بعضی خانم ها گفتند حاضرند بعضی قطعات طلا را با پانزده درصد یا ده درصد یا سه درصد بیشتر از قیمت بازار بردارند به نفع مقاومت! استدلال شان بسیار زیبا بود. گفتند این طلاها طلاهای عاقبت بخیر و پربرکتی هستند و فرق دارند با طلای طلافروشی. این طور شد که قرار بر مزایده شد تا ان شاءالله اگر کسی خواست بخرد برای کمک بتواند. یاد داستان گردنبند بابرکت حضرت زهرا سلام الله علیها افتادم…

چقدر قصه های پشت اهدای هر کدام از این قطعه ها زیبا بود.

* روایت سوم؛ مریم برزویی

کتاب هایی که چندبار خرید و فروش شده اند

دنیای آدم های اطرافم افتاده روی دور بخشیدن. آن هم با چه سرعتی. درست مثل حوادث ماه های اخیر که اقلاً خوراک یک دهه بود و ما در چند ماه از سر گذراندیم. ولی من هنوز مانده ام روی خط شروع. انگار کر بودم وقتی سوت آغاز مسابقه را زدند. همین جور که روی مبل دراز کشیده ام دور و اطراف خانه ام را می پایم. خاطرات زن هایی که این روزها از عزیزترین دارایی هایشان گذشته اند جلو چشمم جان می گیرد.

با خودم می گویم: «توی این خانه چی برای من از همه چیز باارزش تر است؟» نگاهم قفل می شود روی کتابخانه. بلند می شوم و زانو می زنم جلوش. با تک تک شان هزار و یک خاطره دارم. برای به دست آوردن بعضی شان کلی کتابفروشی زیر پا گذاشته ام. چندتایشان هم هدیه است. هدیه روزهای مخصوصی از زندگی. عزیزترین من هم کم کم از پشت ابر می آید بیرون. کتاب هایم.

یاد آدم هایی می افتم که هر بار جلو کتابخانه ام ایستاده اند با کلی التماس که حداقل هدیه نمی دهی بفروش! گوشی را برمی دارم. شماره ها را می آورم. دست و دلم می لرزد. گوشی را می گذارم زمین و دوباره تک تک شان را نگاه می کنم. یکی یکی از قفسه می آورم شان بیرون. درددل هایم که تمام می شود زنگ می زنم به بچه ها. اولش خیال می کنند چیزی خورده تو سرم. وقتی می گویم می روند جایی بهتر از قفسه های خانه ما تازه دوزاری شان می افتد.

بعضی چند برابر قیمت پشت جلد کتاب ها را برمی دارند. بعضی هم فقط پولش را می ریزند به حساب جبهه مقاومت و می گویند بفروش به یک نفر دیگر. چند روز است که بیش تر کتاب ها هنوز سرجایشان هستند و دارند خرید و فروش می شوند. یاد قرآن می افتم وقتی دو دو تا چهارتای دنیا را به هم می زند.

«…که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه یکصد دانه باشد…»