زندگی مسری است – انکو
آیا حیات به طور مستقل در سیارات مختلف ظاهر می شود یا اینکه از سیاره ای به سیاره دیگر سرایت می کند؟ یا شاید هم هر دو اتفاق وجود دارد. مطالعه جدید پاسخ جالبی برای این پرسش دارد.
به گزارش انکو، همشهری نوشت: تحقیقات جدید نشان می دهد که حیات در فضا توسط ذرات ریز نامریی پخش می شود. این بدان معناست که حیات می تواند از طریق غبار کیهانی به آسانی گسترش پیدا کند.
حیات ساده روی زمین
یکی از چیزهایی که دانشمندان در چند دهه گذشته آموخته اند این است که زندگی روی زمین ممکن است، یک شروع اولیه داشته باشد. سیاره ما حدود 4.53میلیارد سال سن دارد و برخی شواهد نشان می دهد که حیات ساده دست کم 3.5میلیارد سال پیش در اینجا وجود داشته است. برخی شواهد حاکی از آن است که حیات حتی پیش از آن هم در این سیاره وجود داشته؛ آن هم تنها حدود 500میلیون سال پس از تشکیل زمین، یعنی زمانی که سیاره ما سرد شده است. در واقع آن شکل از حیات بسیار ساده، اما ممکن بوده است. با این حال حیات ممکن است از اینجا شروع نشده باشد.
فرضیه پان اسپرمیا
تحقیقات جدید، فرضیه «پان اسپرمیا» را بررسی می کند که می گوید حیات همیشه در کیهان وجود داشته است و بذرهای آن در هستی پیوسته از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال یافته و می یابد. بدین ترتیب می توان گفت که غبار کیهانی می تواند عامل انتشار حیات در جهان باشد. اگرچه «پان اسپرمیا» ایده جدیدی نیست، اما این مطالعه سرعت چنین انتقالی را بررسی می کند. مقاله این تحقیق با عنوان «بررسی احتمال پان اسپرمیا در اعماق کیهان توسط ذرات غبار سیاره ای» توسط «زد. ان عثمانوف» از دانشکده فیزیک دانشگاه تفلیس گرجستان نوشته شده است. مهم نیست که چقدر در مورد ریشه های حیات فکر و تحقیق می کنیم، اما هنوز نمی دانیم چگونه آغاز می شود.
عثمانوف می نویسد: «با درنظر گرفتن این فرض که ذرات غبار سیاره ای می توانند از جاذبه گرانشی یک سیاره فرار کنند، ما این احتمال را درنظر می گیریم که دانه های غبار از منظومه ستاره ای با فشار تشعشع خارج شوند.» این ایده که خود حیات می تواند در فضا روی دنباله دارها و سیارک ها سفر کند، برای بسیاری از مردم آشناست. وقتی این اجرام به سیاره ها برخورد می کنند، اگر محیط مناسب باشد حیات شکل می گیرد. اما غبار ساده چطور می تواند این کار را انجام دهد. برای اینکه غبار بتواند حیات را حمل کند، باید از سیاره ای سرچشمه بگیرد که میزبان حیات است. این می تواند در شرایط خاصی اتفاق بیفتد. تحقیقات نشان می دهد که ذرات گردوغبار زمین در اتمسفر مرتفع سیاره می توانند در برابر دانه های غبار کیهانی پراکنده شوند.
حیات هایی که شکل می گیرند
عثمانوف توضیح می دهد: «نشان داده شده که در طول 5میلیارد سال، دانه های غبار به 105منظومه ستاره ای خواهند رسید و با درنظر گرفتن معادله دریک، نشان می دهیم که کل کهکشان پر از ذرات غبار سیاره ای خواهد بود.» عثمانوف به تحقیقات دیگری در مورد پان اسپرمیا و چگونگی وقوع آن در همسایگی کهکشان ما اشاره می کند. او می نویسد: «اشاره شده که با استفاده از فشار تابش خورشید، ذرات گردوغبار کوچک حاوی موجودات زنده می توانند به نزدیک ترین منظومه خورشیدی به ما، یعنی آلفا قنطورس، در فاصله 4.37 سال نوری سفر کنند.» این ایده ای جذاب است. عثمانوف محاسبه می کند که تعداد قابل توجهی از دانه های غبار در فضای بین ستاره ای با حیات یا مولکول های پیچیده دست نخورده و زنده می مانند. او گامی متهورانه و فراتر از دانش کنونی ما دارد و می نویسد: «از سوی دیگر، طبیعی است که فرض کنیم تعداد سیاراتی که حداقل حیات اولیه دارند بسیار زیاد باشد.» ممکن است این یک فرض طبیعی باشد، اما شواهد کمی دال بر صحت آن وجود دارد. این البته تنها یک حدس است.
پایان خبر انکو
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "زندگی مسری است – انکو" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "زندگی مسری است – انکو"، کلیک کنید.
