خلاصه کتاب راهنمای خودشناسی ( نویسنده مارک منسون )

خلاصه کتاب راهنمای خودشناسی مارک منسون، به شما کمک می کند تا با ایده های بنیادی ذهن خود آشنا شوید و کنترل زندگی تان را در دست بگیرید. این کتاب راهی برای درک عمیق تر افکار، باورها و رفتارهای شماست تا بتوانید خودآگاه تر و مؤثرتر زندگی کنید.

تا حالا شده به این فکر کنید که چقدر واقعاً خودتون رو می شناسید؟ اصلاً می دونید چرا بعضی وقتا یه کارایی می کنید که بعدش پشیمون میشید؟ یا چرا یه عالمه فکر تو سرتون می چرخه و نمی تونید کنترلشون کنید؟ تو دنیایی که همه چیز با سرعت سرسام آوری در حال تغییره، شناخت خودمون یه جورایی شده مهم ترین دارایی. اصلاً انگار بدون خودشناسی، داریم تو یه مه غلیظ راه میریم و نمی دونیم از کجا اومدیم و به کجا می خوایم بریم. اینجا بود که مارک منسون، همون نویسنده ساختارشکن و البته دوست داشتنی «هنر ظریف بی خیالی»، دست به قلم شد و یه کتاب متفاوت نوشت: «راهنمای خودشناسی».

این کتاب یه جورایی مثل یه نقشه راه می مونه برای ورود به دنیای پیچیده ذهن خودمون. شاید به اندازه بقیه کتاب های منسون معروف نباشه، اما قول میدم عمق و کاربردی بودنش شما رو حسابی غافلگیر می کنه. منسون تو این کتاب، برخلاف خیلی ها که میان و می گن چطوری مثبت فکر کنید یا به آرزوهاتون برسید، میره سراغ ریشه ها. یعنی همون جایی که افکار و باورهای ما شکل می گیرن. قراره تو این مقاله، یه سفر عمیق به دل این کتاب داشته باشیم و سه ایده اصلی و کلیدی منسون رو با هم بررسی کنیم تا ببینیم چطور می تونیم ازشون تو زندگی روزمره مون استفاده کنیم و یه جورایی «کد خودمون» رو پیدا کنیم.

مارک منسون کیست و چرا باید حرفش را گوش کنیم؟

قبل از اینکه شیرجه بزنیم تو عمق «راهنمای خودشناسی»، بیاین یه کم بیشتر با مارک منسون آشنا بشیم. منسون یه نویسنده، وبلاگ نویس و کارآفرین آمریکاییه که شهرتش رو مدیون نگاه خاص و صریحش به زندگی و توسعه فردیه. اگه فکر می کنید با یه نویسنده انگیزشی کلیشه ای طرف هستید، کاملاً در اشتباهید! منسون عادت نداره حرف های قشنگ و شعاری بزنه. اون ترجیح میده واقعیت ها رو، حتی اگه تلخ باشن، همین طوری که هستن بهتون بگه. دقیقاً به خاطر همین رک گویی و دیدگاه متفاوتش بود که کتاب هایی مثل «هنر ظریف بی خیالی» و «همه چیز گند است» گل کردن و میلیون ها نسخه ازشون فروش رفت.

منسون فارغ التحصیل رشته مدیریت مالیه، اما همیشه یه علاقه عجیب و غریب به روانشناسی و پیچیدگی های ذهن انسان داشته. این علاقه باعث شد که کلی مطالعه کنه و تحقیقات زیادی تو این حوزه انجام بده. نتیجه این همه کنجکاوی و تلاش، وبلاگی شد که امروز یکی از پرمخاطب ترین وبلاگ های دنیاست. وقتی حرفای منسون رو می خونید، حس می کنید یه نفر داره بدون هیچ تعارفی، باهاتون رودررو حرف میزنه و دقیقاً همون چیزایی رو میگه که ته دلتون می دونستید ولی شاید جرئت نداشتید به زبون بیارید.

«راهنمای خودشناسی» شاید تو نگاه اول یه کم مرموز به نظر برسه، چون به اندازه «هنر ظریف بی خیالی» پر از داستان های بامزه و مثال های عامه پسند نیست، اما از نظر عمق، چیزی کم نداره. در واقع، خیلی ها معتقدن که این کتاب، یه جورایی پایه و اساس بقیه کتاب های منسونه. یعنی اگه می خواید فلسفه منسون رو عمیق تر درک کنید و بفهمید چرا اون حرف ها رو می زنه، باید از این کتاب شروع کنید. اینجا منسون میره سراغ همون ریشه های باورها و افکارمون که تو کتاب های دیگه ازشون صحبت کرده. پس اگه دنبال یه راهنمای واقعی برای شناخت خودتونید، منسون کسیه که می تونه بدون هیچ اضافه کاری و با یه نگاه واقع بینانه، کمکتون کنه.

چرا خودشناسی از نگاه منسون، کلید همه چیزه؟

مارک منسون یه جمله خیلی مهم داره که میشه اون رو ستون فقرات نگاهش به خودشناسی دونست: «ذهن شما، سازنده تمام اتفاقاتی است که در زندگی تان رخ می دهد.» شاید این حرف تو نگاه اول یه کم اغراق آمیز یا حتی خنده دار به نظر برسه، اما اگه یه لحظه عمیق بهش فکر کنیم، می بینیم که چقدر درسته. تمام خوشی ها و ناخوشی ها، موفقیت ها و شکست ها، روابط خوب و بد، همگی اول تو ذهن ما شکل می گیرن. شما اگه خودتون رو برای یه کاری لایق ندونید، بعید نیست که هر چقدر هم فرصت های عالی به سراغتون بیاد، ناخودآگاه خرابش کنید. یا اگه با خودتون و دنیا در صلح نباشید، حتی تو بهترین شرایط هم ممکنه احساس خوشبختی نکنید.

خودشناسی از دید منسون، صرفاً یه مفهوم فلسفی نیست، بلکه یه ابزار کاربردی و ضروریه. اون میگه همه ما ناچاراً با یه سری سوالات اساسی تو زندگیمون روبه رو میشیم: «من کی هستم؟» «چرا این کار رو کردم؟» «آیا می تونم تغییر کنم؟» این سوال ها رو نمیشه نادیده گرفت، چون مثل یه خوره میفتن به جونمون. خودشناسی بهمون این فرصت رو میده که به این سوال ها، نه یه بار و برای همیشه، بلکه مداوم و در طول زمان، جواب های بهتر و کامل تری بدیم. اینجاست که ما می فهمیم خودآگاهی فقط برای روشن فکرها و اهل فلسفه نیست، بلکه برای هر کسی که میخواد زندگیشو با کیفیت بهتری بسازه، لازمه.

«ذهن شما، سازنده تمام اتفاقاتی است که در زندگی تان رخ می دهد. شاید این حرف به نظر مسخره باشد اما چه خوش تان بیاید چه نه، تنها حقیقت موجود در زندگی است. هر اتفاقی که تا امروز تجربه کردید، مسئولش خودتان هستید.»

علم روانشناسی هم بارها و بارها نشون داده که باورهای ما در مورد خودمون و جهان، تأثیر عمیقی روی رفتارها و حتی ذهنیتمون دارن. مثلاً، اگه کسی باور داشته باشه که باهوشه، حتی اگه واقعاً هم باهوش نباشه یا کمتر از بقیه درس خونده باشه، احتمالاً عملکرد بهتری از خودش نشون میده. یا کسایی که فکر می کنن یه نوشیدنی انرژی زا خوردن، حتی اگه توش هیچ ماده خاصی نباشه، وزنه های سنگین تری رو بلند می کنن! اینا نشون میده که باورها، یه قدرت فوق العاده دارن. به همین خاطر، منسون معتقده که ما باید ذهنمون رو آموزش بدیم تا باورهاشو زیر سوال ببره و کنترلشون رو دست بگیره. اینجاست که سه ایده اصلی کتاب «راهنمای خودشناسی» وارد صحنه میشن و بهمون کمک می کنن تا این کار رو انجام بدیم.

سه ایده طلایی کتاب راهنمای خودشناسی: رازهای ذهن شما

حالا رسیدیم به قسمت جذاب ماجرا! مارک منسون تو کتاب «راهنمای خودشناسی»، سه تا ایده محوری رو مطرح می کنه که اگه خوب درکشون کنیم و به کار ببندیم، می تونن نگاه ما رو به خودمون و زندگیمون کاملاً عوض کنن. این سه ایده، پایه های اصلی خودشناسی از دید منسون هستن و بهتون نشون میدن که چطور ذهن شما کار می کنه و چطور می تونید کنترلش رو تو دست بگیرید.

ذهن دو بخشی: فرمانده و خادم در مغز شما

اولین و شاید بنیادی ترین ایده ای که منسون مطرح می کنه، مفهوم «ذهن دو بخشی» هست. این ایده خیلی ساده تر از چیزیه که به نظر میرسه. منسون میگه مغز ما مثل یه دوچرخه دوچرخه که دو تا بخش اصلی داره: «ذهن خودآگاه» و «ذهن ناخودآگاه». میشه گفت ذهن خودآگاه همون بخش منطقی، آگاه و تحلیلی ماست. همونی که فکر می کنه، تصمیم می گیره، منطق رو دنبال می کنه و برنامه ریزی می کنه. این بخش رو میتونید به عنوان «فرمانده» یا «رئیس» ذهنتون در نظر بگیرید.

اما «ذهن ناخودآگاه» چیه؟ این بخش، همون خادم وفادار و همیشه در صحنه است! همونی که احساسات، غرایز، عادت ها، باورهای عمیق و واکنش های غیرارادی ما رو کنترل می کنه. ذهن ناخودآگاه خیلی قدرتمنده، خیلی سریع عمل می کنه و بخش زیادی از کارهای روزمره ما رو بدون اینکه حتی فکر کنیم، انجام میده. مشکل اینجاست که اگه فرمانده (ذهن خودآگاه) حواسش نباشه، خادم (ذهن ناخودآگاه) ممکنه هر کاری دلش خواست بکنه و ما رو تو موقعیت های عجیب و غریب بندازه.

اهمیت این ایده تو اینه که منسون میگه اگه می خواید زندگیتون رو کنترل کنید، باید بتونید روی ذهن ناخودآگاهتون مسلط بشید و اون رو تو مسیر درست هدایت کنید. ذهن ناخودآگاه مثل یه فیل قدرتمنده که اگه رامش نکنی، هر جا دلش بخواد میره و هر بلایی دلش خواست سرت میاره. کنترل بخش ناخودآگاه از طریق خودآگاه، نیاز به تمرین و آگاهی داره. یعنی باید بتونیم احساسات، واکنش ها و عادت هامون رو بشناسیم، منشأشون رو پیدا کنیم و آگاهانه اون ها رو تغییر بدیم. مثلاً اگه همیشه تو موقعیت های استرس زا دست و پاتون رو گم می کنید، این واکنش ناخودآگاه شماست. با خودآگاهی می تونید یاد بگیرید که چطور این واکنش رو مدیریت کنید و اجازه ندید کنترل اوضاع رو دستش بگیره.

باورهای سودمند، نه لزوماً درست: قدرت آنچه انتخاب می کنید باور کنید

ایده دوم منسون واقعاً تکان دهنده و کاربردیه: «باور داشتن به چیزهای سودمند، نه چیزهای درست.» این جمله شاید تو نگاه اول یه کم گیج کننده باشه، اما اگه خوب بهش فکر کنید، می بینید که دنیایی از معنا پشتشه. منسون میگه همیشه لازم نیست دنبال «حقیقت مطلق» و «چیزی که صد در صد درسته» بگردید. گاهی اوقات، مهم تر از اینکه یه چیزی واقعاً درست باشه، اینه که باورش به کارمون بیاد و برامون مفید باشه.

ما معمولاً فکر می کنیم باورهای ما باید بر پایه حقایق بنا بشن، اما منسون میگه خیلی از باورهای ما، حتی اگه از نظر علمی یا منطقی کاملاً درست نباشن، می تونن تأثیرات شگفت انگیزی روی زندگیمون داشته باشن. مثال هایی که خود منسون تو کتابش میاره خیلی روشنگرن: اگه باور داشته باشید باهوشید، حتی اگه ضریب هوشیتون متوسط باشه، این باور باعث میشه تلاش بیشتری کنید، اعتماد به نفستون بالا بره و در نهایت عملکرد بهتری داشته باشید. یا اگه باور کنید نوشیدنی انرژی زا بهتون قدرت میده، احتمالاً واقعاً انرژی بیشتری حس می کنید، حتی اگه اون نوشیدنی فقط آب معمولی باشه! این بهش میگن «اثر پلاسیبو».

پس، چیزی که منسون میخواد بهمون بگه اینه که ذهن ما، قدرت خارق العاده ای تو شکل دادن واقعیتمون داره، فقط کافیه یاد بگیریم چطور باورهامون رو مدیریت کنیم. اون توصیه می کنه به جای اینکه تعصب داشته باشیم که یه باوری «درسته» یا «غلط»، به این فکر کنیم که آیا این باور «سودمنده» یا نه؟ آیا این باور به من کمک می کنه تا زندگی بهتری داشته باشم، به اهدافم برسم و آدم خوشحال تری باشم؟ اگه نه، شاید وقتشه اون باور رو زیر سوال ببریم و عوضش کنیم. بازنگری و آموزش ذهن برای انتخاب باورهای قدرتمندکننده، یه تمرین مداومه که می تونه زندگیتون رو متحول کنه. این یعنی رها شدن از قید و بند «درست و غلط» و تمرکز روی «مفید و کاربردی» بودن.

باور اولیه: مسئولیت پذیری صد درصدی برای همه چیز

ایده سوم و شاید رادیکال ترین ایده منسون، مفهوم «باور اولیه» هست که به «مسئولیت پذیری مطلق برای همه چیز» اشاره می کنه. این ایده تو نگاه اول ممکنه خیلی سخت و حتی بی رحمانه به نظر برسه. منسون میگه شما مسئول تمام اتفاقاتی هستید که تو زندگیتون میفته، حتی اونایی که واقعاً تقصیر شما نیستن! منظور منسون این نیست که شما باعث و بانی هر بدبختی تو زندگیتون هستید، بلکه منظورش اینه که شما مسئول نحوه واکنش و برخوردی هستید که با اون اتفاقات دارید.

یعنی چی؟ یعنی اگه ماشینتون پنچر شد، شما مقصر پنچر شدن نیستید، اما مسئول این هستید که چطور با این اتفاق برخورد می کنید: غر می زنید و روزتون رو خراب می کنید؟ یا سریعاً دست به کار میشید و مشکل رو حل می کنید؟ یا ازش درس می گیرید که دفعه بعد حواستون به لاستیک ها باشه؟ منسون میگه این پذیرش مسئولیت کامل، حتی برای رویدادهای ناگوار و خارج از کنترل ما، کلید رهایی و پیشرفته. وقتی شما مسئولیت رو به گردن می گیرید، دیگه قربانی نیستید و قدرت رو تو دستای خودتون نگه می دارید.

از دید منسون، تجربه های منفی، فرصت هایی برای رشد و قدرت هستن. اون مثال های خوبی تو کتابش میزنه: اگه فرزند سرکشی دارید، شاید مقصر رفتارش نباشید، اما می تونید این شرایط رو فرصتی برای خودتون بدونید تا والدین بهتری باشید و نظم و مسئولیت پذیری رو تو خونه ایجاد کنید. یا اگه شغلتون رو از دست میدید، به جای غصه خوردن، می تونید این رو یه فرصت بدونید که برید سراغ همون مسیر شغلی که همیشه آرزوش رو داشتید. حتی یه شکست عاطفی وحشتناک می تونه بهتون فرصت بده تا به صورت صادقانه خودتون رو ارزیابی کنید و ببینید چطور رفتارهاتون روی روابطتون تأثیر میذاره.

البته قبول! این تجربه ها دردناک هستن و مسئولیت پذیری تو شرایط سخت، کار راحتی نیست. اما منسون میگه درد و رنج، بخشی جدایی ناپذیر از زندگیه و هیچ کس نمی تونه ازش فرار کنه. مهم اینه که چطور با این دردها برخورد می کنیم. مسئولیت پذیری به ما این امکان رو میده که از رنج ها به عنوان سکوی پرتاب استفاده کنیم، ناراحتی ها رو به نقاط قوت تبدیل کنیم و کمبودها رو فرصتی برای پیشرفت ببینیم. این ایده، با اینکه خلاف شهود و شاید سخت به نظر برسه، اما به قول منسون، تنها راهیه که می تونیم ازش نهایت استفاده رو ببریم و قدرت زندگیمون رو به دست بگیریم.

آموزه های عملی راهنمای خودشناسی: چطور این ایده ها رو تو زندگی به کار ببریم؟

خب، تا اینجا با سه ایده اصلی مارک منسون آشنا شدیم. حالا سوال مهم اینه که چطور می تونیم این ایده های به ظاهر پیچیده رو تو زندگی روزمره مون پیاده کنیم و ازشون استفاده کنیم؟ منسون فقط تئوری پرداز نیست، اون یه راهنمای عملیه. بیاید با هم چند تا از مهم ترین درس های عملی این کتاب رو مرور کنیم:

• با ذهن ناخودآگاهتون دوست بشید: اول از همه، باید قبول کنید که ذهن ناخودآگاهتون یه موجود مستقل نیست که بتونید نادیده اش بگیرید. اون بخشی از شماست و داره کار خودش رو می کنه. به جای مبارزه باهاش، سعی کنید بشناسیدش. ببینید تو چه موقعیت هایی احساسی و بدون منطق واکنش نشون میدید؟ عادت های بدتون از کجا میان؟ ریشه ی ترس ها و اضطراب هاتون چیه؟ وقتی این ها رو بشناسید، می تونید آگاهانه روی تغییرشون کار کنید.
• باورهای مخرب رو شناسایی و جایگزین کنید: هر باوری که باعث میشه حس بدی پیدا کنید، خودتون رو نالایق بدونید یا از انجام کارها بترسید، یه باور مخربه. مثلاً اگه فکر می کنید «من تو هیچ کاری موفق نمیشم»، این یک باور مخرب و محدودکننده است. منسون میگه از خودتون بپرسید: «آیا این باور برای من سودمنده؟» اگه جواب نه بود، آگاهانه سعی کنید یه باور سودمندتر رو جاش بذارید. مثلاً «من هر روز تو حال بهتر و به سمت موفقیت قدم برمی دارم.»
• مسئولیت پذیری رو تمرین کنید، حتی برای اشتباهات دیگران: این بخش شاید سخت ترین باشه، اما قدرتمندترینه. هر اتفاقی که براتون میفته، به جای اینکه دنبال مقصر بگردید، از خودتون بپرسید: «من چه نقشی تو این اتفاق داشتم (چه مستقیم، چه غیرمستقیم تو واکنشم بهش) و چطور می تونم مسئولیت مقابله باهاش رو به عهده بگیرم؟» این یعنی از قربانی بودن خارج بشید و قدرت رو به دست بگیرید. مثلاً اگه کسی بهتون توهین کرد، مسئولیتش این نیست که شما اون توهین رو باعث شدید، بلکه مسئولیت شما اینه که اجازه بدید اون توهین روز شما رو خراب کنه یا نه.
• مدام از خودتون سوال بپرسید: خودشناسی یه مقصد نیست، یه سفره. همیشه از خودتون بپرسید: «چرا این کار رو کردم؟» «من این باور رو از کجا آوردم؟» «آیا این چیزی که الان حس می کنم، واقعیه یا فقط یه تلقینه؟» این خودپرسشگری مداوم، بهتون کمک می کنه تا عمیق تر به خودتون نگاه کنید و از سطح سطحی بودن عبور کنید.
• چالش ها رو به فرصت تبدیل کنید: منسون میگه مشکلات و سختی ها، اجتناب ناپذیرن. ما نمی تونیم ازشون فرار کنیم. اما می تونیم نگاه و برخوردمون رو بهشون تغییر بدیم. هر چالش رو به عنوان یه فرصت برای یادگیری و رشد ببینید. مثلاً اگه دچار استرس شدید، به جای غرق شدن درش، از خودتون بپرسید این استرس چه پیامی برای من داره و چطور می تونم ازش برای قوی تر شدن استفاده کنم؟

این آموزه ها بهتون کمک می کنن تا مدیریت استرس، تصمیم گیری بهتر و حتی بهبود روابطتون رو تجربه کنید. وقتی ذهن خودتون رو بهتر می شناسید و کنترلش رو به دست می گیرید، می تونید با آگاهی بیشتری تو زندگی حرکت کنید و نتایج بهتری بگیرید.

راهنمای خودشناسی تو کجای کارنامه مارک منسون وایمیسه؟

اگه شما هم از طرفدارهای پروپاقرص مارک منسون باشید، حتماً با کتاب های پرفروشش مثل «هنر ظریف بی خیالی» و «همه چیز گند است» آشنایید. شاید براتون سوال پیش بیاد که «راهنمای خودشناسی» کجای این آثار قرار می گیره و چه تفاوتی با بقیه داره؟

اجازه بدید یه مقایسه کوچیک بکنیم تا بهتر متوجه بشید:

همونطور که تو جدول بالا می بینید، «راهنمای خودشناسی» یه جورایی مثل نقشه راهی برای رسیدن به خودآگاهی عمیق تره. اگه «هنر ظریف بی خیالی» بهتون میگه به چی اهمیت بدید و به چی ندید، «راهنمای خودشناسی» میره سراغ همون مکانیزم هایی که باعث میشن شما به یه چیزی اهمیت بدید یا ندید! یعنی میره سراغ ذهنیت و باورهای ریشه ای.

تفاوت اصلی اینه که «راهنمای خودشناسی» خیلی کمتر روی مثال های داستانی و طنز متمرکزه و بیشتر روی تحلیل مفاهیم عمیق روانشناختی تمرکز داره. این کتاب، یه جورایی پایه های فکری بقیه آثار منسون رو می سازه. اگه شما از اون دسته آدم ها هستید که دوست دارن ریشه ها رو پیدا کنن و بفهمند چرا یه چیزی اینطوری کار می کنه، «راهنمای خودشناسی» می تونه نقطه شروع عالی باشه. به نظر من، بهترین ترتیب برای خوندن کتاب های منسون اینه که اول «راهنمای خودشناسی» رو بخونید تا با پایه های فکریش آشنا بشید، بعد برید سراغ «هنر ظریف بی خیالی» تا یاد بگیرید چطور اون ایده ها رو تو زندگی پیاده کنید، و در نهایت «همه چیز گند است» رو بخونید تا با یه دید فلسفی تر به رنج و امید نگاه کنید.

جمع بندی و نتیجه گیری

خب، به انتهای سفرمون تو دنیای «راهنمای خودشناسی» مارک منسون رسیدیم. دیدیم که خودشناسی نه تنها یه واژه قشنگ فلسفی نیست، بلکه یه ابزار قدرتمنده که میتونه زندگی ما رو از این رو به اون رو کنه. منسون با دیدگاه منحصربه فرد و صریحش بهمون نشون داد که ذهن ما، همون چیزیه که واقعیت ما رو می سازه. اگه بتونیم کنترل ذهن خودمون رو به دست بگیریم، می تونیم زمام زندگی رو هم تو دستامون بگیریم و به سمتی که واقعاً می خوایم حرکت کنیم.

سه ایده اصلی این کتاب، یعنی ذهن دو بخشی (فرمانده و خادم)، باور به چیزهای سودمند (نه لزوماً درست)، و مسئولیت پذیری صد در صدی (حتی برای چیزایی که دست ما نیستن)، مثل سه تا کلید طلایی هستن که قفل های زیادی رو تو زندگیمون باز می کنن. وقتی بفهمیم ذهن خودآگاه و ناخودآگاهمون چطور با هم کار می کنن، وقتی یاد بگیریم که چطور باورهای قدرتمند رو انتخاب کنیم و وقتی جرئت پیدا کنیم مسئولیت کامل زندگی و واکنش هامون رو به عهده بگیریم، اون وقت واقعاً می تونیم به اون خودآگاهی عمیقی برسیم که منسون ازش حرف میزنه. این خودآگاهی بهتون قدرت میده تا از استرس هاتون درس بگیرید، تصمیم های بهتری بگیرید و روابط معنادارتری رو تجربه کنید.

پس اگه دنبال یه راهنمای واقعی برای شناخت خودتون هستید، اگه از کلیشه ها خسته شدید و دوست دارید یه نگاه تازه به توسعه فردی داشته باشید، «راهنمای خودشناسی» مارک منسون می تونه همون چیزی باشه که لازم دارید. پیشنهاد می کنم حتماً نسخه کامل این کتاب رو تهیه کنید و با دقت مطالعه کنید تا عمق این ایده ها رو بیشتر درک کنید. این یه سفر درونیه که ارزشش رو داره. شما هم شروع کنید به کاوش در خودتون و ببینید کدوم یکی از ایده های منسون بیشتر با شما ارتباط برقرار کرد و زندگیتون رو تحت تأثیر قرار داد؟