جشنواره ادبی تان پینار استانبول ( Istanbul Tanpinar Literature Festival )

جشنواره ادبی تان پینار استانبول (ITEF) یک رویداد بین المللی ادبی بود که با هدف ترویج ادبیات ترکیه و جهان و ایجاد فضایی برای تبادل فرهنگی و نقد ادبی در شهر استانبول برگزار می شد و به افتخار نویسنده مشهور ترک، احمد حمدی تان پینار، نامگذاری شده بود. این جشنواره یک فرصت عالی برای علاقه مندان به کتاب و ادبیات بود که با نویسندگان برجسته دیدار کنند و در فضای پرشور ادبی شهر غرق شوند.

استانبول، این شهر افسانه ای که هر گوشه اش داستانی برای گفتن دارد، فقط به خاطر مساجد باشکوه، بازارهای شلوغ و تنگه بسفر معروف نیست. این شهر همیشه مرکز تلاقی فرهنگ ها و تمدن ها بوده و هست، و طبیعیه که رویدادهای فرهنگی بی نظیری رو هم تو خودش جا بده. یکی از این اتفاق های قشنگ که می تونست دل هر اهل ادبیاتی رو ببره، جشنواره ادبی تان پینار استانبول بود. این جشنواره که با نام اختصاری ITEF هم شناخته می شد، یه جورایی پُل بین ادبیات ترکیه و بقیه دنیا محسوب می شد و واقعاً یه تجربه ناب برای همه کسانی بود که عاشق کتاب و قصه بودن.

حالا شاید بپرسید این جشنواره دقیقاً چی بود و چرا این قدر مهم بود؟ بیایید با هم یه گشتی تو دنیای این جشنواره بزنیم و ببینیم چطور تونست استانبول رو برای چند روز به پایتخت ادبیات منطقه تبدیل کنه. این مقاله قراره یه راهنمای جامع باشه تا با تمام زوایای این رویداد جذاب آشنا بشید، حتی اگر دیگه برگزار نمیشه.

جشنواره ادبی تان پینار استانبول: چی بود و هدفش چی؟

اگه بخوایم خیلی خودمونی بگیم، جشنواره ادبی تان پینار استانبول (Istanbul Tanpinar Literature Festival) یه مهمونی بزرگ ادبی بود که تو قلب استانبول برگزار می شد. فکرش رو بکنید، نویسنده ها، شاعرها، مترجم ها، ناشرها و منتقدها از گوشه و کنار دنیا جمع می شدن تا درباره ادبیات حرف بزنن، تبادل نظر کنن و کلی چیزای جدید یاد بگیرن. هدف اصلیش هم این بود که هم ادبیات ترکیه رو بیشتر به دنیا معرفی کنه و هم یه دریچه باشه برای ورود ادبیات جهان به ترکیه. یه جورایی می خواستن نشون بدن ادبیات مرز نمی شناسه و همه می تونن از داستان ها و افکار همدیگه الهام بگیرن.

این جشنواره روی چه ژانرهایی تمرکز داشت؟ راستش، محدودیت خاصی نداشت. از رمان و داستان کوتاه گرفته تا شعر و نقد ادبی، همه و همه تو این جشنواره جایی داشتن. مهم این بود که حرفی برای گفتن باشه و فضایی برای گفتگو و تبادل افکار به وجود بیاد. این رویداد فقط یه نمایشگاه کتاب ساده نبود؛ یه فرصت واقعی برای نفس کشیدن تو فضای ادبی و فرهنگی بود.

احمد حمدی تان پینار کی بود؟

حتماً این سؤال براتون پیش اومده که این تان پینار کیه که این جشنواره مهم رو به افتخار اسمش گذاشتن؟ خب، احمد حمدی تان پینار یکی از بزرگ ترین و تأثیرگذارترین نویسنده ها، شاعرها، مقاله نویس ها و آکادمیسین های قرن بیستم ترکیه بود. اگه بخوام یه معرفی کوتاه ازش بکنم، باید بگم که اون نه تنها یه نویسنده خلاق و صاحب سبک بود، بلکه یه روشن فکر عمیق هم به حساب می اومد. تان پینار به خاطر نگاه منحصر به فردش به زمان، تاریخ و هویت ترکیه شهرت داشت و آثارش هنوز هم تو ادبیات ترکیه جایگاه ویژه ای دارن. اون تو دانشگاه استانبول ادبیات درس می داد و تو شعرا و رمان هاش خیلی به مفهوم «زمان» و «مکان» توجه می کرد. استانبول برای تان پینار فقط یه شهر نبود، یه شخصیت زنده تو داستان هاش بود.

انتخاب اسم تان پینار برای این جشنواره هم نشون می داد که برگزارکننده ها چقدر به ریشه های ادبی خودشون اهمیت می دادن و می خواستن یاد و خاطره این بزرگان ادبی رو زنده نگه دارن. این کار خودش به تنهایی یه دلیل مهم برای اهمیت جشنواره بود.

تاریخچه و سیر تحول: از شروع تا… کجا رسید؟

جشنواره ادبی تان پینار استانبول کارش رو از سال ۲۰۰۹ شروع کرد. اولین دوره این جشنواره از ۳۱ اکتبر تا ۳ نوامبر همون سال برگزار شد و تونست از همون ابتدا کلی سروصدا به پا کنه. فکرش رو بکنید، با حضور نویسنده هایی از ۳۲ کشور دنیا، ۵۰ نویسنده خارجی در کنار ۳۳ نویسنده ترک، یه شروع واقعاً بین المللی و پرشور داشت. تم (موضوع اصلی) اولین دوره هم شهر و زمان بود که حسابی با حال و هوای استانبول و آثار خود تان پینار جور درمی اومد.

این جشنواره بعد از شروع موفق، هر سال با یه تم جدید و جذاب برگزار می شد و هر دوره یه رنگ و بوی خاص خودش رو داشت. از شهر و انسان تو سال ۲۰۱۰ تا شهر و غذا تو سال ۲۰۱۱، شهر و ترس تو ۲۰۱۲، شهر و بازی تو ۲۰۱۳ و شهر و سفر تو ۲۰۱۴. هر کدوم از این تم ها دریچه ای جدید به ادبیات و شهر استانبول باز می کرد و باعث می شد نویسنده ها و خواننده ها با دیدگاه های تازه ای به دنیا نگاه کنن.

جشنواره ادبی تان پینار، نه فقط یه رویداد ادبی، بلکه یه حرکت فرهنگی بزرگ بود که استانبول رو برای چند روز به محفل گرم و صمیمی اهالی کتاب و قلم تبدیل می کرد و پل ارتباطی بین ادبیات ترکیه و فرهنگ های دیگه می ساخت.

اما راستش رو بخواید، این جشنواره بعد از چند سال درخشان، دیگه برگزار نشد. اطلاعات دقیقی که بتونه دلایل توقف اون رو روشن کنه، خیلی در دسترس نیست، ولی به نظر میاد بعد از دوره سال ۲۰۱۴، چراغ این محفل ادبی برای همیشه خاموش شد. این موضوع برای همه دوست داران ادبیات تو ترکیه و جهان یه مقدار ناراحت کننده بود، چون واقعاً ظرفیت های زیادی برای رشد و ادامه داشت. اینجاست که اهمیت چنین رویدادهایی رو بیشتر درک می کنیم؛ وقتی که هستن، شاید خیلی قدرشون رو ندونیم، اما وقتی که نیستن، جاشون حسابی خالی میشه.

برای اینکه بهتر بتونیم تم ها و سال های برگزاری این جشنواره رو درک کنیم، یه جدول کوچیک آماده کردم که خلاصه ای از این اطلاعات رو نشون میده:

سال	تم اصلی جشنواره	توضیحات کلی
۲۰۰۹	شهر و زمان	اولین دوره، با حضور ۵۰ نویسنده خارجی از ۳۲ کشور
۲۰۱۰	شهر و انسان	ادامه روند بین المللی با تمرکز بر ارتباط انسان و شهر
۲۰۱۱	شهر و غذا	بررسی ارتباط فرهنگ غذایی با ادبیات و زندگی شهری
۲۰۱۲	شهر و ترس	کاوش در ابعاد مختلف ترس در زندگی شهری و ادبیات
۲۰۱۳	شهر و بازی	بررسی نقش بازی، خلاقیت و سرگرمی در شهر و ادبیات
۲۰۱۴	شهر و سفر	آخرین دوره فعال، با تمرکز بر مفهوم سفر و مهاجرت

این جدول به ما نشون میده که هر دوره از جشنواره چقدر فکر شده و با هدف خاصی برگزار می شده. تم ها واقعاً جذاب و متفاوت بودن و هر کدوم می تونستن دریچه ای به بحث های عمیق و جالب باز کنن.

برنامه ها و رویدادهای هیجان انگیز جشنواره چی بود؟

جشنواره ادبی تان پینار استانبول فقط به سخنرانی های خشک و خالی ختم نمی شد؛ یه برنامه پر و پیمون داشت که هر سلیقه ای رو راضی می کرد. اگه اهل ادبیات باشی، می دونی که این فضاها چقدر جون میده برای آشنایی با ایده های نو و دیدن چهره هایی که همیشه کتاب هاشون رو ورق می زدی. بیاید ببینیم چه رویدادهایی تو این جشنواره برگزار می شد:

پنل های گفتگو و سخنرانی های جذاب

یکی از اصلی ترین بخش های جشنواره، همین پنل های گفتگو بود. نویسنده های سرشناس ترکیه ای و بین المللی دور هم جمع می شدن و درباره موضوعات مختلف ادبی، اجتماعی و فرهنگی صحبت می کردن. مثلاً اگه تم جشنواره شهر و سفر بود، نویسنده ها از تجربه های سفرشون می گفتن یا اینکه چطور سفر تو آثارشون نمود پیدا کرده. این پنل ها یه فرصت عالی بود برای اینکه حرفای بزرگان ادبیات رو از نزدیک بشنویم و حتی گاهی اوقات سوالامون رو ازشون بپرسیم. حسابی فضای پرشور و فکری داشت.

کارگاه های آموزشی کاربردی

فقط برای بزرگان نبود، نویسنده های جوون، مترجم ها و حتی کسانی که تازه می خواستن قدم تو دنیای نویسندگی بذارن هم می تونستن از کارگاه های آموزشی استفاده کنن. تو این کارگاه ها، نویسنده های با تجربه، تکنیک های نوشتن، داستان پردازی یا حتی ترجمه رو آموزش می دادن. تصور کنید، زیر نظر یه استاد بزرگ ادبیات، می تونستید قلم تون رو تقویت کنید. این بخش واقعاً به پرورش استعدادهای جدید کمک می کرد.

جشن امضا و معرفی کتاب: یه دیدار صمیمانه

کدوم اهل کتابیه که دلش نخواد با نویسنده محبوبش عکس بگیره و کتابش رو امضا کنه؟ جشنواره این فرصت رو هم فراهم می کرد. تو بخش جشن امضا و معرفی کتاب، نویسنده ها با خواننده هاشون دیدار می کردن، کمی با هم حرف می زدن و کتاب هاشون رو امضا می کردن. این لحظه ها واقعاً برای هر دو طرف به یادموندنی بود. علاوه بر این، کتاب های جدید هم معرفی می شدن و می تونستید با آخرین آثار منتشر شده آشنا بشید.

برنامه های هنری و فرهنگی مرتبط

جشنواره تان پینار فقط به ادبیات خشک و خالی بسنده نمی کرد. چون ادبیات با هنر گره خورده، برنامه های هنری دیگه ای مثل کنسرت های موسیقی، نمایشگاه های هنری و حتی اکران فیلم های مستند با تم ادبی هم برگزار می شد. این تلفیق هنرها باعث می شد فضای جشنواره خیلی جذاب تر و پربارتر بشه. یه جورایی برای هر سلیقه ای چیزی برای لذت بردن پیدا می شد.

برنامه های ویژه: حتی ادبیات در آشپزخانه!

یکی از بخش های واقعاً جالب و خلاقانه جشنواره، مخصوصاً تو سال ۲۰۱۴، بخش ادبیات در آشپزخانه بود! عجیبه نه؟ اما نشون میده برگزارکننده ها چقدر دنبال ایده های نو بودن. فکرش رو بکنید، نویسنده ها و آشپزهای معروف، درباره ارتباط غذا، فرهنگ و ادبیات حرف می زدن و شاید حتی دستور پخت هایی با الهام از داستان ها ارائه می دادن. این بخش نشون دهنده این بود که ادبیات چقدر می تونه تو جنبه های مختلف زندگی ما نفوذ کنه.

بخش ITEF Child هم برای کودکان و نوجوانان برنامه های خاصی داشت. مثلاً کارگاه های داستان نویسی برای بچه ها یا جلسات قصه خوانی با نویسنده های کتاب کودک. این هم نشون می داد که جشنواره به فکر آینده ادبیات و جذب نسل های جدید هم بوده.

خلاصه که برنامه ها اونقدر متنوع و جذاب بودن که هر کسی می تونست از حضور تو این جشنواره، حتی برای یک روز، لذت ببره و با یه کوله بار از دانش و تجربه جدید برگرده خونه.

چهره های سرشناس و مهمون های بین المللی جشنواره

یکی از نقاط قوت جشنواره ادبی تان پینار استانبول، حضور نویسنده های بزرگ و شناخته شده از سراسر دنیا بود. وقتی یه جشنواره بتونه اسم های سنگین و مطرح رو به خودش جذب کنه، یعنی واقعاً حرفی برای گفتن داره و یه اعتبار بین المللی کسب کرده. تو دوره های مختلف، نویسنده هایی از اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکا تو این جشنواره شرکت کردن و به بحث و گفتگو پرداختن.

اگه بخوایم چند تا از این اسم ها رو مثال بزنیم، لیست نویسنده های شرکت کننده تو هر دوره واقعاً طولانی و پر از نام های بزرگ بود. از ادبیات ترکیه، افرادی مثل احمد آلتان، احمد اُمیت، هاکان گوندای، مراد منته ش و ذوالفقار لیوانِلی حضور داشتن که هر کدوم خودشون ستاره های دنیای ادبیات ترکیه هستن. از بین نویسنده های بین المللی هم کلی اسم مطرح بودن که با حضورشون به جشنواره رنگ و بوی خاصی می دادن.

تنوع کشورهای شرکت کننده هم واقعاً چشمگیر بود. این حضور گسترده، یه فرصت طلایی برای تبادل فرهنگی و آشنایی با ادبیات ملت های مختلف به حساب می اومد. فکرش رو بکنید، یه نویسنده از اسپانیا کنار یه نویسنده از کره، یا یه شاعر از آفریقای جنوبی کنار یه داستان نویس از هلند، همه دور یه میز نشسته بودن و درباره دغدغه های مشترک انسانی حرف می زدن. این تبادل ها بود که جشنواره رو واقعاً خاص می کرد.

علاوه بر این، جشنواره ادبی تان پینار با نهادهای ادبی معتبر جهانی هم همکاری های جدی ای داشت. مثلاً جشنواره ادبی منچستر (Manchester Literature Festival) یا انجمن ادبی Writers Unlimited از جمله شرکایی بودن که به اهمیت و اعتبار این رویداد اضافه می کردن. این همکاری ها نشون می داد که ITEF فقط یه رویداد محلی نبوده، بلکه جایگاه خودش رو تو تقویم فرهنگی بین المللی پیدا کرده بود.

حضور این چهره ها و همکاری ها نه تنها سطح علمی و ادبی جشنواره رو بالا می برد، بلکه انگیزه زیادی به نویسنده های جوون و علاقه مندان ادبیات می داد تا بیشتر تلاش کنن و از این فرصت ها برای یادگیری و پیشرفت استفاده کنن. دیدن نویسنده های محبوب از نزدیک، یه جورایی رؤیای خیلی هاست که تو این جشنواره به واقعیت می پیوست.

اگه هنوز بود، چرا باید به جشنواره ادبی تان پینار می رفتیم؟ (مزایای حضور)

همونطور که گفتیم، متاسفانه جشنواره ادبی تان پینار استانبول دیگه برگزار نمیشه. اما اگه فرض رو بر این بذاریم که هنوز هم فعال بود، یا حتی اگه روزی دوباره جون بگیره، قطعاً دلایل زیادی برای شرکت توش وجود داشت. واقعاً حیفه که چنین رویداد مهمی دیگه نیست، چون کلی مزایای فرهنگی و ادبی داشت که تو کمتر جایی پیدا میشه. بیاید با هم مرور کنیم که چرا رفتن به این جشنواره یه اتفاق ویژه محسوب می شد:

1. آشنایی با ادبیات روز جهان و ترکیه: شما تو یه فضای بین المللی قرار می گرفتید که بهترین های ادبیات ترکیه و جهان اونجا بودن. می تونستید با نویسنده های جدید آشنا بشید، کتاب های تازه ای رو کشف کنید و از آخرین جریان های ادبی دنیا باخبر بشید.
2. دیدار و گفتگو با نویسندگان محبوب: فرض کنید فرصتی پیش بیاد که با نویسنده ای که ساعت ها پای کتابش نشستید و زندگی کردید، روبرو بشید و چند کلمه ای باهاش حرف بزنید! این تجربه واقعاً بی نظیره و یکی از بزرگ ترین جذابیت های جشنواره بود.
3. تجربه فضای پرشور فرهنگی و هنری استانبول: استانبول خودش شهریه که روح آدم رو تازه می کنه. حالا تصور کنید این همه زیبایی رو با یه رویداد فرهنگی عظیم مثل جشنواره ادبی ترکیب کنید. فضایی که پر از انرژی خلاقانه و هنری بود و حسابی حال و هوای آدم رو عوض می کرد.
4. یکپارچه سازی سفر توریستی با غنی سازی فرهنگی: اگه اهل سفر و گردشگری باشید، این جشنواره فرصتی بود تا سفرتون به استانبول فقط به دیدن جاذبه های توریستی محدود نشه. می تونستید در کنار بازدید از ایاصوفیه و کاخ توپقاپی، از یه تجربه فرهنگی عمیق هم لذت ببرید و سفرتون رو پربارتر کنید.
5. شبکه سازی برای فعالان حوزه ادبیات: برای نویسنده ها، ناشرها، مترجم ها و منتقدهای ادبی، جشنواره یه زمین بازی عالی برای شبکه سازی بود. می تونستید با همکارای خودتون از کشورهای دیگه آشنا بشید، ایده های جدید پیدا کنید و حتی برای همکاری های آینده برنامه بریزید. این بخش برای کسانی که تو این حوزه فعالیت می کردن، ارزش فوق العاده ای داشت.

خلاصه اینکه، جشنواره ادبی تان پینار یه تجربه جامع و بی نظیر برای هر کسی بود که به ادبیات، فرهنگ و سفر علاقه داشت. واقعاً جاش خالیه و امیدواریم در آینده دوباره چنین رویدادهای پرباری در استانبول شاهد باشیم.

راهنمای عملی برای بازدید (اگر دوباره برگزار بشه…)

خب، با اینکه گفتیم جشنواره فعلاً برگزار نمی شه، اما خب آدم همیشه امیدوار میمونه که یه روزی دوباره این چراغ روشن بشه! اگه این اتفاق بیفته و شما خواستید برید جشنواره ادبی تان پینار استانبول، چند تا نکته هست که بد نیست بدونید. این نکات بر اساس تجربه های گذشته و اطلاعات کلی درباره استانبول و برگزاری رویدادهای مشابهه، پس می تونه حسابی به کارتون بیاد.

تاریخ و زمان: بهترین موقع برای برنامه ریزی سفر

تو دوره هایی که جشنواره برگزار می شد، معمولاً اواخر ماه مه (اوایل خرداد ماه خودمون) تا اوایل ماه نوامبر (آبان ماه) بود. البته بیشتر دوره ها تو اواخر ماه مه یا اوایل ژوئن برگزار می شدن. پس اگه دوباره شروع به کار کنه، احتمالاً همین بازه زمانی رو انتخاب می کنن. این موقع از سال، هوای استانبول حسابی دلپذیره؛ نه خیلی گرم و نه خیلی سرد. برای گشت وگذار تو شهر و شرکت تو برنامه های جشنواره، یه زمان عالی محسوب میشه.

مکان های برگزاری: جاهای تاریخی و فرهنگی

استانبول پر از مکان های تاریخی و فرهنگی زیباست و برگزارکننده های جشنواره هم هوشمندانه از همین فضاها استفاده می کردن. معمولاً رویدادها تو جاهای مختلف شهر برگزار می شدن تا هم دسترسی برای همه راحت باشه و هم شرکت کننده ها بتونن با فضای فرهنگی شهر بیشتر آشنا بشن. مکان هایی مثل مراکز فرهنگی، کتابخانه های معروف، دانشگاه ها یا حتی کافه های ادبی می تونستن میزبان برنامه ها باشن. این پراکندگی باعث می شد یه حس زنده تری از جریان ادبی تو شهر به وجود بیاد.

نحوه دسترسی و شرکت: آیا نیاز به بلیط هست؟

معمولاً برای رویدادهای این چنینی، بخشی از برنامه ها رایگان و بخشی دیگه نیاز به ثبت نام یا خرید بلیط داره. مثلاً پنل های گفتگو یا جشن های امضا ممکنه رایگان باشن، اما کارگاه های آموزشی تخصصی یا برنامه های ویژه نیاز به ثبت نام قبلی داشته باشن. اگه جشنواره دوباره فعال بشه، حتماً وب سایت رسمی و شبکه های اجتماعی اون رو دنبال کنید. اونجا همه اطلاعات لازم درباره نحوه شرکت، زمان بندی و مکان ها رو پیدا می کنید. توصیه می کنم اگه چنین فرصتی پیش اومد، از قبل برنامه ریزی کنید، چون جا برای برنامه های محبوب سریع پر میشه.

نکات مهم برای گردشگران: ترکیب جشنواره با جاذبه های استانبول

اگه قصد سفر به استانبول برای شرکت تو جشنواره رو داشتید، می تونید از این فرصت استفاده کنید و یه تیر و چند نشون بزنید:

• اقامت: هتل ها و اقامتگاه های زیادی تو استانبول هست که می تونید با توجه به بودجه و سلیقه خودتون انتخاب کنید. سعی کنید نزدیک به مراکز اصلی شهر یا ایستگاه های حمل و نقل عمومی اقامت بگیرید.
• حمل و نقل: سیستم حمل و نقل عمومی استانبول (مترو، تراموا، اتوبوس، کشتی) خیلی قویه. یه استانبول کارت بگیرید و با خیال راحت تو شهر گشت وگذار کنید.
• جاذبه های توریستی: از کاخ توپقاپی، مسجد آبی، ایاصوفیه، بازار بزرگ، برج گالاتا و تنگه بسفر دیدن کنید. ترکیب بازدید از این جاذبه ها با برنامه های ادبی جشنواره، سفرتون رو حسابی فراموش نشدنی می کنه.
• غذا: از غذاهای خوشمزه ترکی غافل نشید! کباب ها، باقلوا، دلمه ها و غذاهای دریایی استانبول واقعاً محشرن.

خلاصه اینکه، اگه این جشنواره دوباره برگزار بشه، با یه برنامه ریزی کوچیک می تونید یه سفر فرهنگی-توریستی بی نظیر رو تجربه کنید و خاطره های قشنگی بسازید.

جایگاه جشنواره تان پینار تو شهر پرهیاهوی استانبول

استانبول همون طور که می دونیم، فقط یه شهر نیست؛ یه دنیای پر از رویدادهای فرهنگی و هنریه. از نمایشگاه های کتاب بین المللی گرفته تا فستیوال های هنری مدرن و هفته های طراحی، هر سال کلی اتفاقات جذاب تو این شهر میفته. حالا سوال اینجاست که جشنواره ادبی تان پینار استانبول بین این همه رویداد پر زرق و برق، چه جایگاهی داشت و چطور خودش رو متمایز می کرد؟

ببینید، استانبول نمایشگاه های کتاب بزرگی مثل نمایشگاه کتاب استانبول (Istanbul Book Fair) رو داره که هر سال هزاران بازدیدکننده داره و بیشتر روی فروش کتاب و ارتباط ناشرها با هم تمرکز می کنه. یا مثلاً نمایشگاه هنر معاصر استانبول (Contemporary Istanbul) که خب مشخصه، برای علاقه مندان به هنرهای تجسمی مدرنه. هفته طراحی استانبول (Istanbul Design Week) هم برای معمارها و طراح هاست، و اکسپو هریتیج (Expo Heritage) هم به میراث فرهنگی می پردازه.

اما جشنواره ادبی تان پینار یه چیز دیگه بود. تمرکز اصلی اون روی ادبیات به معنای واقعی کلمه بود؛ یعنی نه فقط فروش کتاب، بلکه گفتگوهای عمیق ادبی، نقد و بررسی آثار، تبادل تجربه بین نویسنده ها و مترجم ها، و ایجاد یه فضای فکری پویا. این جشنواره بیشتر به جنبه های هنری و فکری ادبیات می پرداخت تا جنبه های تجاری اون.

یکی از تمایزهای مهمش هم این بود که خیلی بین المللی تر عمل می کرد. هدفش این بود که پلی باشه بین ادبیات ترکیه و سایر نقاط جهان. در حالی که بعضی از رویدادهای دیگه بیشتر روی هنر یا تولیدات داخلی متمرکز بودن، ITEF به دنبال یه تبادل فرهنگی دو طرفه بود. این رویداد می خواست صدای ادبیات ترکیه رو به گوش دنیا برسونه و در عین حال، فرصت آشنایی با ادبیات کشورهای دیگه رو هم فراهم کنه.

برای کسایی که اهل ادبیات بودن و می خواستن عمیق تر وارد این دنیا بشن، جشنواره تان پینار یه الماس واقعی بود. فرصتی که کمتر پیش میومد تا این همه نویسنده، منتقد و علاقه مند ادبیات زیر یک سقف جمع بشن و درباره موضوعات مورد علاقه شون بحث کنن. این رویداد، غنای فرهنگی استانبول رو چند برابر می کرد و نشون می داد که این شهر فقط به خاطر تاریخ و جغرافیای فوق العاده ش نیست که معروفه، بلکه به خاطر پویایی فرهنگی و هنریش هم حرف های زیادی برای گفتن داره.

جمع بندی: جشنواره ای که حرف ها برای گفتن داشت…

خب، رسیدیم به آخر داستان جشنواره ادبی تان پینار استانبول. جشنواره ای که برای چند سالی، قلب تپنده ادبیات در شهر زیبای استانبول بود و تونست هزاران نفر از علاقه مندان به کتاب و قلم رو دور هم جمع کنه. از نویسنده های بزرگ ترکیه ای و بین المللی گرفته تا مترجم ها، ناشرها و البته خواننده های مشتاق، همه و همه تو این رویداد بزرگ، دنبال یه چیزی بودن: عشق به ادبیات و فرهنگ.

دیدیم که این جشنواره چطور با تم های جذاب و برنامه های متنوعش، از پنل های گفتگو و کارگاه های آموزشی گرفته تا جشن امضا و حتی بخش های خلاقانه ای مثل ادبیات در آشپزخانه، تونست خودش رو از بقیه رویدادها متمایز کنه. هدف اصلیش هم ایجاد یه پُل بین ادبیات ترکیه و دنیا بود و می خواست فضایی برای تبادل افکار، نقد و گفتگوهای عمیق ادبی به وجود بیاره. نام گذاری این جشنواره به افتخار احمد حمدی تان پینار هم نشون دهنده عمق نگاه برگزارکننده ها به ریشه های ادبی خودشون بود.

متاسفانه، این رویداد بزرگ بعد از سال ۲۰۱۴ دیگه برگزار نشد و جاش حسابی خالیه. شاید اطلاعات دقیقی از دلایل توقفش در دسترس نباشه، اما چیزی که واضحه اینه که جشنواره ادبی تان پینار استانبول یک میراث فرهنگی مهم از خودش به جا گذاشت. میراثی که نشون داد استانبول چقدر ظرفیت های فرهنگی غنی ای داره و چطور می تونه میزبان رویدادهای بزرگ و بین المللی باشه.

برای اونایی که اهل ادبیات و سفر فرهنگی هستن، امید به برگزاری دوباره چنین رویدادهایی تو استانبول همیشه زنده ست. چون تجربه ای که از ترکیب زیبایی های تاریخی استانبول با شور و هیجان یه جشنواره ادبی به دست میاد، واقعاً فراموش نشدنیه. اگر روزی دوباره این چراغ روشن شد، به هیچ وجه فرصت رو از دست ندید و حتماً سری به این شهر افسون کننده و محفل ادبی جذابش بزنید. مطمئن باشید که با خاطراتی پربار و ذهنی غنی از این سفر برمی گردید.