بهترین سوتی های کلاس آنلاین

سوتی های کلاس آنلاین، اتفاقات بامزه ای بودند که آموزش مجازی را از خشکی درآوردند. از میکروفون های باز تا ظاهر شدن ناگهانی اعضای خانواده، این لحظات خنده دار بخشی جدانشدنی از دوران قرنطینه و آموزش از راه دور بودند و هنوز هم لبخند به لبمان می آورند.

یادش بخیر، روزهایی که همه مون یک دفعه ای پرت شدیم توی دنیای مجازی و مجبور شدیم پشت لپ تاپ یا گوشی، درس بخونیم، درس بدیم یا کار کنیم. اون روزا، پر از چالش های عجیب و غریب بود؛ از قطعی اینترنت بگیر تا پیدا کردن یک گوشه دنج که صدای زندگی روزمره بقیه اعضای خونه، مزاحم کلاس مون نشه. اما در کنار همه این سختی ها، یک عالمه اتفاق خنده دار و غیرمنتظره هم افتاد که حالا جزو شیرین ترین خاطراتمون شده. سوتی های کلاس آنلاین، انگار نمک زندگی اون روزها بودند و یه جورایی، سختی ها رو قابل تحمل تر می کردند.

حالا که چند سالی از اون دوران گذشته و آموزش حضوری دوباره پررنگ شده، نشستن و مرور کردن این لحظات، حسابی حال آدم رو خوب می کنه. قراره تو این مقاله، یه آلبوم خاطرات طنزآمیز از بهترین و عجیب ترین سوتی های کلاس آنلاین رو ورق بزنیم. از لحظه هایی که میکروفون یادت می رفت خاموش کنی و کل کلاس صدای تلویزیون خونه تون رو می شنید، تا اون وقتایی که با پیژامه جلوی دوربین ظاهر می شدی! آماده اید روده بر شوید؟ مطمئنم خیلی از این سوتی ها رو خودتون هم تجربه کردید یا شاهدش بودید. بیاین ببینیم کدوم یکی از این ماجراهای خنده دار رو بیشتر به خاطر میارید و کدومشون خاطره ساز شدن.

وقتی میکروفون ها یادشان رفت خاموش شوند: سمفونی سوتی های صوتی کلاس آنلاین!

یکی از اصلی ترین منابع سوتی های کلاس آنلاین، همین میکروفون های لعنتی بودند که انگار با آدم سر جنگ داشتن! یا یادت می رفت خاموششون کنی، یا خود به خود باز می شدن و هرچیزی که نباید، به گوش همه می رسید. این اتفاقات، هم لحظه ای شرم آور بودن و هم بعدها تبدیل به یکی از خنده دارترین خاطرات اون دوران شدن. صداهایی که از پشت پرده خونه ها به گوش می رسید، گاهی وقت ها از خود درس مهم تر می شد!

صدای جاروبرقی و دعواهای خانوادگی

تصورش رو بکنید، استاد داره یه موضوع جدی رو توضیح می ده و کلاس در سکوت کامل غرق شده، که یک دفعه از یکی از میکروفون ها، صدای وحشتناک جاروبرقی به گوش می رسه! یا بدتر از اون، صدای داد و فریاد و دعوای خانوادگی که تو اوج کلاس، فضا رو متشنج می کنه. من خودم یه بار شاهد بودم که وسط توضیح استاد، یکی از بچه ها میکروفونش باز موند و صدای مامانش که با داد و بیداد می گفت: این آشغال ها رو جمع کن دیگه! کل کلاس رو گرفت! بچه ها هم نتونستن جلوی خنده شون رو بگیرن و استاد طفلی هم فقط می تونست لبخند بزنه.

پخش موزیک یا صدای بازی در لحظه حساس

بعضی وقت ها هم سوتی ها هنری تر می شدن! یکی از کلاس های ادبیاتمون، در اوج تحلیل شعر حافظ بودیم که یک دفعه از میکروفون یکی از همکلاسی ها، صدای آهنگ ساسی مانکن با ولوم بالا پخش شد. دیگه نگم براتون که کلاس چطور منفجر شد از خنده! یا اونایی که حواسشون نبود و وسط بازی کامپیوتری، میکروفون رو باز گذاشته بودن و صدای تیراندازی و انفجار، فضا رو تبدیل به میدان جنگ می کرد. اینا دیگه از اون سوتی هایی بود که آبروی طرف رو می برد!

وقتی حیوانات خانگی هم خواستند در کلاس شرکت کنند

فکر نکنید فقط آدما سوتی می دادن، گاهی وقت ها حیوانات خانگی هم وارد ماجرا می شدن و کلی لحظات بامزه خلق می کردن. یه بار یه استاد داشتیم که عاشق گربه ش بود. وسط کلاس فلسفه، میکروفونش باز موند و صدای میو میوی گربه ش که انگار داشت باهاش حرف می زد، به گوش همه رسید. استاد هم با خنده گفت: بچه ها، اینم می خواد توی بحث شرکت کنه! یا سگی که درست موقعی که یه دانش آموز داشت ارائه ش رو می داد، شروع به پارس کردن کرد و مجبور شدیم چند لحظه صبر کنیم تا صاحبش کنترلش کنه. اینا از اون خاطرات شیرینی بود که فراموش نمی شه.

غرغرهای زیر لبی که جهانی شد!

گاهی وقت ها بدترین سوتی ها، همونایی بودن که فکر می کردیم کسی نمی شنوه. یکی از بچه ها که به نظر می رسید خیلی از درس بدش میاد، میکروفونش باز مونده بود و شروع کرد به غرغر کردن زیر لب: اه، کی این کلاس تموم می شه؟ چقدر کسل کننده ست! و خب، کل کلاس شنیدن! یا استادی که فکر می کرد میکروفونش خاموشه و داشت زیر لب به خودش می گفت: اینا چقدر سوال می پرسن، خسته شدم! بعد از چند ثانیه، یکی از دانش آموزان بهش گفت: استاد، میکروفونتون بازه! و استاد طفلی از خجالت سرخ شد.

دوربین های فضول: از پیژامه معلم تا پس زمینه های فاجعه بار!

اگر میکروفون ها صدا رو لو می دادن، دوربین ها تصویر رو لو می دادن! و خب، تصویر همیشه گویاتر از کلمه هاست. سوتی های تصویری کلاس آنلاین گاهی وقت ها اونقدر خنده دار و عجیب بودن که هیچ وقت از ذهن آدم پاک نمی شن. از لباس های نامناسب گرفته تا پس زمینه هایی که ناخواسته داستان ها تعریف می کردن.

لباس خواب، مدل موی آشفته و دیگر جلوه های بصری

کی بود که تو دوران کلاس آنلاین، حداقل یه بار با لباس خواب یا یه تی شرت پاره پوره جلوی دوربین نیومده باشه؟ بعضیا هم که فکر می کردن دوربینشون خاموشه، با موهای آشفته و صورتی که هنوز جای بالشت روش مونده بود، ظاهر می شدن. یادمه یه بار یکی از استادامون که معمولاً خیلی مرتب بود، روزی که فکر می کرد کلاس کنسل شده و دیگه شروع نمی شه، با یه پیژامه و رکابی جلوی دوربین ظاهر شد! بعد از چند ثانیه فهمید و با سرعت نور غیبش زد! این اتفاقات، نشون می داد که همه ما آدمیم و بالاخره در لحظه آخر، ممکن بود سوتی بدیم.

پس زمینه هایی که داستان ها گفتند

پس زمینه پشت سر دانش آموزان و اساتید هم خودش دنیایی از سوتی بود. یکی از بچه ها که همیشه کلی به خودش می رسید و ادای شاخ های مجازی رو در می آورد، یه بار دوربینش روشن موند و پشت سرش، انبوهی از ظرف های نشسته و یه اتاق به هم ریخته معلوم شد! دیگه نگم براتون که چقدر سوژه شد! یا اونایی که تو پس زمینه تصویرشون، پوستر های عجیب و غریب یا وسایل شخصی نامناسبی بود که کلی حرف پشتش بود. یه بار یکی از اساتیدمون که ادعای نظم داشت، تو پس زمینه ش انبوهی از کتاب و مقاله رو هم گذاشته بود، اما کنارش یه لیوان کثیف و یه ظرف میوه خالی هم دیده می شد که حسابی باعث خنده بچه ها شد.

یکی از خنده دارترین سوتی های تصویری، مربوط به دانش آموزی بود که فکر می کرد دوربینش خاموشه و وسط کلاس، جلوی دوربین شروع به ورزش کردن و کش و قوس دادن به خودش کرد! بعد از چند ثانیه، وقتی فهمید همه دارن نگاهش می کنن، صورتش سرخ شد و با خجالت فراوان، دوربین رو خاموش کرد.

لحظاتی که فکر می کردید دوربین خاموش است!

این یکی دیگه از فاجعه ها بود! چند بار برای خود من پیش اومده که فکر کردم دوربینم خاموشه و شروع کردم به انجام کارهای عجیب و غریب. مثلاً خمیازه کشیدن با دهن باز، دست تو دماغ کردن (اعتراف تلخی است!) یا غرق شدن توی گوشی و چت کردن. بعد یک دفعه یکی از دوستان تو چت خصوصی می گفت: فلانی! دوربینت روشنه! و من سریعاً صحنه رو ترک می کردم. این لحظات برای همه پیش اومده و نشون می ده که چقدر این آموزش آنلاین پر از لحظات غیرمنتظره و خنده دار بود.

اشتراک گذاری ناخواسته صفحه نمایش: رازهایی که فاش شدند!

اشتراک گذاری صفحه نمایش هم خودش منبع بزرگی از سوتی بود. فکر کن استاد داره یه موضوع مهم رو توضیح می ده، اما به جای فایل درسی، صفحه چت خصوصی یا تاریخچه مرورگرش رو به اشتراک گذاشته! یادمه یه بار استادمون داشت توضیح می داد که چطور از یک نرم افزار خاص استفاده کنیم، اما به جای برنامه، صفحه دسکتاپش رو شیر کرده بود که پر از آیکون بازی های کامپیوتری و فیلم های دانلود شده بود! سریعاً متوجه شد و از خجالت عذرخواهی کرد، اما دیگه دیر شده بود و سوژه اش تا مدت ها باقی موند.

اینترنت ناپایدار و لحظات فریز شده: نبرد با قطعی و وصلی!

اینترنت، این ناجی و در عین حال دشمن اصلی آموزش آنلاین، خودش به تنهایی یک کمدی بی نظیر بود! قطعی و وصلی های پی درپی، فریز شدن تصویر در لحظات حساس و تلاش های ناامیدکننده برای برقراری ارتباط، همه و همه جزو سوتی های فراموش نشدنی این دوران هستند.

ژست های ماندگار فریز شدن تصویر

تصورش رو بکنید، وسط یک ارائه مهم، اینترنت یکی از بچه ها قطع می شه و تصویرش با یه ژست خنده دار و صورت در هم کشیده، فریز می شه. انگار که یک مجسمه خنده دار در وسط کلاس سبز شده! این صحنه ها بارها اتفاق افتاد و همیشه باعث خنده بقیه می شد. من خودم یکی از رفیقام رو یادمه که تصویرش با دهانی باز و چشمان از حدقه بیرون زده فریز شده بود، انگار که یکدفعه شوکه شده! بعدها همون عکس رو به عنوان پروفایلش گذاشت و کلی باهاش شوخی می کردیم.

صدای من میاد؟ ده ها بار در یک جلسه

جمله صدای من میاد؟ یا شما صدای منو دارید؟ از پرکاربردترین جملات دوران کلاس آنلاین بود. هر وقت اینترنت ضعیف می شد و ارتباط قطع و وصل می شد، این سوال عین ورد زبان همه بود. گاهی وقت ها تو یه کلاس، ده پانزده بار این جمله رو می شنیدیم و هیچ کس هم درست نمی فهمید که بالاخره صدای کی میاد و صدای کی نمی آد! این تکرارها، به مرور زمان تبدیل به یه شوخی بامزه بین دانش آموزان و اساتید شده بود.

داستان های نیمه تمام و مکالمات تکه تکه

اینترنت ضعیف، باعث می شد مکالمات و داستان ها همیشه نیمه تمام بمونن. یکی داشت با آب و تاب یه خاطره تعریف می کرد، یهو قطع می شد. وقتی دوباره برمی گشت، یا یادش می رفت کجا بود یا بقیه دیگه حواسشون به حرفش نبود. این تیکه تکه شدن مکالمات، گاهی وقت ها حسابی اعصاب خردکن بود، اما وقتی با دید طنز بهش نگاه می کردیم، می دیدیم که چقدر لحظات بامزه و غیرمنتظره ای رو خلق کرده. انگار هر کلاس، یه پازل نصفه و نیمه بود که هر لحظه ممکن بود تکه هایش گم شوند.

اشتباهات کلامی و تعاملی: وقتی حواس ها پرت بود!

کلاس آنلاین، با همه خوبی ها و بدی هاش، یه جورایی حواس آدم رو پرت می کرد. محیط خونه، هزار تا عامل حواس پرتی داشت و همین باعث می شد اشتباهات کلامی و تعاملی خنده داری پیش بیاد که همه رو از خنده روده بر می کرد.

جواب دادن به سوالی که از شما پرسیده نشده بود

این یکی دیگه از کلاسیک ترین سوتی های کلاس آنلاین بود! استاد سوالی از علی می پرسید، اما رضا که کلاً تو یه دنیای دیگه سیر می کرد، با اعتماد به نفس کامل جواب می داد! یا برعکس، استاد از کسی سوال می پرسید، اما اون بنده خدا کلاً حواسش نبود و سکوت مطلق برقرار می شد. بعد از چند ثانیه، یکی از بقیه ی بچه ها می گفت: استاد، با فلانی بودید! این لحظه ها نشون می داد که چقدر تمرکز کردن تو خونه سخته و چقدر عوامل حواس پرتی زیاده.

اشتباه گرفتن اسم ها: سلام آقای فلانی! (ببخشید، خانم!)

اشتباه گرفتن اسم ها هم کم اتفاق نمی افتاد، مخصوصاً تو کلاس های بزرگ تر. مثلاً یکی از بچه ها، استاد خانم رو با استاد قبلی آقا اشتباه می گرفت و با صدای بلند می گفت: سلام آقای دکتر! و بعد که متوجه اشتباهش می شد، سریعاً عذرخواهی می کرد. این اتفاقات، اگرچه شاید لحظه ای شرم آور بود، اما همیشه باعث خنده و تلطیف فضای کلاس می شد و نشون می داد که همه درگیر این دنیای جدید و گاهی گیج کننده هستیم.

گفتگوی خصوصی که عمومی شد

یادمه یه بار استاد داشت یه مطلب مهم رو توضیح می داد، که یکی از بچه ها تو چت خصوصی داشت با رفیقش در مورد امتحان ریاضی صحبت می کرد. بعد اشتباهی، به جای چت خصوصی، تو چت عمومی کلاس این پیام رو فرستاد: وای، من هیچی از ریاضی حالیم نیست، فردا رو چی کار کنم؟ و خب، استاد هم دید! این جور سوتی ها، جزو اون دسته بود که واقعاً آدم رو از خجالت آب می کرد، اما برای بقیه کلی سوژه خنده می ساخت.

چت های اشتباهی و فاجعه های تایپی

چت کردن هم داستان خودش رو داشت. چت اشتباهی تو گروه، یا فرستادن پیام های خصوصی به جای عمومی. یه بار یکی از بچه ها تو گروه کلاس نوشته بود: بچه ها من برم ناهار، مامانم قیمه پخته! در حالی که می خواست اینو برای دوستش بفرسته. یا فاجعه های تایپی که کلمات رو کلاً عوض می کرد و معنی جملات رو ۱۸۰ درجه تغییر می داد. این چت ها، جزو بایگانی های طلایی سوتی های کلاس آنلاین بودن.

سوتی های عجیب و غریب: از مهمان ناخوانده تا وقایع باورنکردنی!

بعضی سوتی ها هم بودن که دیگه مرزهای خنده دار بودن رو رد می کردن و وارد فاز عجیب و غریب و باورنکردنی می شدن. اینا از اون اتفاقات نادری بودن که فقط یک بار اتفاق می افتادن، اما تا همیشه تو ذهن آدم می موندن و وایرال می شدن.

ورود ناگهانی مهمان به کادر: مامان، بابا، خواهر، برادر!

تصور کنید دارید یه ارائه مهم می دید یا تو یه بحث جدی شرکت می کنید، که یهو مامان یا باباتون با لباس خونه از پشت سرتون رد می شن! یا خواهر و برادرتون وارد کادر می شن و شروع می کنن به شوخی و اذیت کردن. یادمه یه بار یکی از همکلاسی هام داشت ارائه می داد و خواهر کوچیکش اومد جلوی دوربین شروع به رقصیدن کرد! دیگه هیچی، کلاس از خنده منفجر شد و اون بنده خدا هم سرخ و سفید شد. این مهمانان ناخوانده، از شیرین ترین و بامزه ترین سوتی های دوران آنلاین بودن.

سوتی هایی که وایرال شدند و از مرزها گذشتند

بعضی از سوتی ها اونقدر خنده دار و عجیب بودن که دیگه فقط تو کلاس نموندن و تبدیل به کلیپ های وایرال شدن. مثلاً کلیپ اون استادی که فکر می کرد دوربینش خاموشه و شروع به زدن ساز کرد، یا اون دانش آموزی که موقع امتحان، تقلبش رو روی کاغذ بزرگی نوشته بود و جلوی دوربینش معلوم شد! این ها دیگه از مرز کلاس ها گذشتن و برای مدتی تو فضای مجازی دست به دست می شدن و کلی آدم رو می خندوندن.

یکی از سوتی های فراموش نشدنی، مربوط به استادی بود که داشت یه معادله پیچیده رو روی وایت بردش توضیح می داد، اما حواسش نبود و زیر شلوارش، شلوارک ورزشی پوشیده بود که کاملاً معلوم بود! وقتی یکی از بچه ها با خنده بهش اشاره کرد، استاد طفلی خشکش زد و سریعاً دوربین رو قطع کرد.

معلمان و اساتید هم از این ماجراها داشتند!

فکر نکنید فقط ما دانش آموزان و دانشجوها بودیم که سوتی می دادیم. معلمان و اساتید هم که تا قبل از اون، کلاً با دنیای آموزش مجازی بیگانه بودن، حسابی تو این دوران سوتی های بامزه ای دادن. اونا هم آدم بودن و بالاخره با چالش های خودشون روبرو می شدن!

دست و پنجه نرم کردن با تکنولوژی: معلم و دکمه میوت!

بخش زیادی از سوتی های اساتید مربوط به همین نرم افزارهای کلاس آنلاین بود. یادمه یه استاد مسن داشتیم که کلاً با کامپیوتر مشکل داشت. هر بار که می خواست میکروفونش رو روشن یا خاموش کنه، نصف کلاس می گذشت! یا دکمه Share Screen رو اشتباهی می زد و به جای صفحه نمایش خودش، صفحه نمایش یکی از بچه ها رو شیر می کرد. این صحنه ها، اگرچه برای استاد عذاب آور بود، اما برای ما دانش آموزان کلی سوژه خنده می ساخت و نشون می داد که همه ما در حال یادگیری یک چیز جدید هستیم.

اشتباهات کلامی و خنده های جمعی در کلاس اساتید

استادان هم گاهی وقت ها از دهنشون می پرید! مثلاً در اوج جدیت، یه کلمه اشتباهی به کار می بردن یا یه جمله رو برعکس می گفتن که کلاس از خنده منفجر می شد. یا اینکه به جای اسم درس، اسم یه درس دیگه رو می گفتن. یادمه یه بار استادی داشتیم که به جای تکلیف، گفت تالیف! و بعد که متوجه شد، خودش هم خنده ش گرفت. این اشتباهات کلامی، فضای کلاس رو دوستانه تر می کرد و نشون می داد که همه ما ممکنه اشتباه کنیم.

وقتی استاد فراموش می کند کلاس آنلاین است!

گاهی وقت ها استادان اونقدر غرق تدریس می شدن که یادشون می رفت کلاس آنلاینه و انگار تو یه کلاس حضوری دارن درس می دن! مثلاً با دست به وایت برد اشاره می کردن که وجود نداشت، یا به سمت دانش آموزان حرکت می کردن که کلاً جلوی دوربین نبودن! این لحظه ها هم بامزه بود و هم یه جورایی حس نوستالژیک ایجاد می کرد. یادمه یه استاد ادبیاتمون تو اوج تدریس، از بچه ها خواست دستاشون رو بالا بگیرن تا جواب بدن! بعد از چند ثانیه، خودش متوجه اشتباهش شد و با خنده گفت: اوه، ببخشید، یادم رفت مجازی هستیم!

چطور از شر سوتی های کلاس آنلاین جان سالم به در ببریم؟ (راهنمای شوخ طبعانه)

با اینکه سوتی ها جزئی جدایی ناپذیر و بامزه از دوران کلاس آنلاین بودن، اما خب، هیچ کس دوست نداره خودش سوژه خنده بقیه بشه! پس بیاین با یه لحن شوخ طبعانه، چند تا نکته رو مرور کنیم که شاید بتونه بهتون کمک کنه از شر فاجعه های احتمالی جان سالم به در ببرید (البته قول نمی دیم!).

1. پوشش نیمه بالایی آماده! همیشه یه تی شرت یا پیراهن مرتب برای بالاتنه تون دم دست داشته باشید. لازم نیست از کمر به پایین آماده باشید، ولی حداقل اگه یهو مجبور شدید بلند شید، آبروتون حفظ بشه!
2. اعلام وضعیت قرمز به خانواده! قبل از شروع کلاس، حتماً به همه اعضای خانواده اعلام وضعیت قرمز کنید که کسی جلوی دوربین یا پشت میکروفون ظاهر نشه. یه کارت ساکت! هم می تونید روی در اتاقتون بچسبونید.
3. تست صدا و تصویر، قبل از شروع! هر بار قبل از ورود به کلاس، یک بار میکروفون و دوربینتون رو تست کنید. ببینید صدای جاروبرقی یا آواز خوندن خودتون ازش پخش نمی شه.
4. قهوه یا چای خود را از دسترس دور کنید! کافیه یک بار قهوه بریزه روی کیبوردتون تا بفهمید این پیشنهاد چقدر جدیه.
5. هدفون، ناجی شماست! استفاده از هدفون می تونه معجزه کنه. هم صدای محیط رو کمتر می شنوید، هم صدای محیط رو کمتر به بقیه منتقل می کنید. دو سر برد!
6. پس زمینه شما، هویت شماست! سعی کنید یه پس زمینه ساده و مرتب انتخاب کنید. لازم نیست خیلی شیک باشه، همین که بهم ریخته یا عجیب و غریب نباشه، کافیه.
7. حواس پرتی را به حداقل برسانید: سعی کنید یک گوشه آرام در خانه پیدا کنید که کمترین عامل حواس پرتی رو داشته باشه. گوشی رو سایلنت کنید و نوتیفیکیشن ها رو ببندید.
8. آرامش خود را حفظ کنید: اگر هم سوتی دادید، خیلی خودتون رو سرزنش نکنید. همه ما انسانیم و اشتباه می کنیم. بخندید و ازش رد بشید.

یادتون باشه، این سوتی ها بخشی طبیعی از تجربه آنلاین هستن و نباید زیاد خجالت کشید. هرچیزی که جدید باشه، چالش های خودش رو داره و مهم اینه که بتونیم باهاش کنار بیایم و حتی ازش لذت ببریم!

نتیجه گیری

آموزش آنلاین، با همه پیچیدگی ها و چالش هاش، بخشی جدانشدنی از تاریخچه آموزش در دوران پاندمی شد. دورانی که از خیلی جهات سخت بود، اما در دل خودش، لحظات شیرین و فراموش نشدنی هم داشت.

بهترین سوتی های کلاس آنلاین همین لحظات غیرمنتظره و خنده دار بودند که گاهی آبرومون رو می بردند و گاهی ما رو از خنده روده بر می کردند. این سوتی ها، با همه شرم آوری لحظه ای شان، خاطراتی شیرین و ماندگار را رقم زدند که حالا با مرورشان لبخند به لبمان می آید.

این مقاله، تنها گوشه ای از اون دنیای پر از اتفاقات بامزه و عجیب بود. لحظاتی که نشون داد همه ما، چه دانش آموز، چه معلم، چه والدین، تو این مسیر پر از چالش، کنار هم بودیم و با اشتباهات و خنده های همدیگه، این دوران رو پشت سر گذاشتیم. این خاطرات مشترک، پیوند ما رو قوی تر کرد و یادآور شد که حتی در دل سختی ها هم میشه به دنبال شادی و لبخند گشت.

حالا نوبت شماست! کدوم یکی از این سوتی ها رو تجربه کردید؟ یا کدوم سوتی خنده دار رو دیدید که اینجا بهش اشاره نشد؟ حتماً بهترین و خنده دارترین سوتی های خودتون رو تو بخش نظرات با ما به اشتراک بذارید تا آلبوم خاطراتمون کامل تر بشه و همه با هم حسابی بخندیم. شاید در آینده ای نه چندان دور، آموزش و تکنولوژی اونقدر پیشرفت کنن که دیگه شاهد چنین لحظاتی نباشیم، اما خاطره این سوتی های شیرین، همیشه تو ذهن ما می مونه.