انقطاع از فرهنگ اصیل ایرانی پس از دوران صفویه شروع شد – خبرگزاری انکو | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری انکو، نشست «زنِ ایرانی، از منظرِ ایرانی» از سلسله نشست های بازایران شناسی، سه شنبه اول اسفند با حضور سیده راضیه یاسینی دانشیار پژوهش هنر پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات و دبیری زهره شیرین بخش عضو هیات علمی بنیاد ایران شناسی در محل بنیاد ایران شناسی برگزار شد.

یاسینی در ابتدای این نشست پس از اشاره به ضرورت تجدیدنظر در مبادی شناخت انسانِ ایرانی، و به تبع، زنِ ایرانی در مطالعات ایرانشناختی، موضوع «هویت اصیل زنِ ایرانی در فرهنگ ایرانی در دوره های ایرانِ باستان و ایران اسلامی»، با نگاهی به کهن الگوها و الگوهای مطلوب، را به بحث گذاشت و گفت: این سوال مطرح است که برای بازشناسی هویت ایرانیان، آیا می توان صرفاً به منابع تاریخی رجوع و به آنها اعتماد کرد؟ و آیا می توان از منابع غیرمکتوب هم بهره برد؟

وی افزود: در ایران باستان، انسان ایرانی و نیز زن ایرانی، علی رغم تحولات فرهنگی، هویت اصیل خود را داشت اما به تدریج طی هزاره ها و تا رسیدن به زمان کنونی از آن فاصله گرفته است. دلیل این امر انقطاع از فرهنگ اصیل ایرانی است که به تدریج پس از دوره صفویه برای جامعه ایران رخ داد.

این پژوهشگر در ادامه ضمن مرور جایگاه زن در تمدن های مشرکانه، ادیان توحیدی و نیز جاهلیت عرب، به تحولات جایگاه فردی و اجتماعی زنان پیش و پس از ورود اسلام به ایران پرداخت و گفت: با توجه به تعالیم والای دین اسلام، جایگاه زن دستخوش تحول بنیادین در همه عرصه ها شد. ادبیات و هنر، به ویژه هنر نگارگری، دو متن قابل اعتماد برگرفته از حکمت در ایران اسلامی، برای شناخت هویت زنِ ایرانی در زمانه خود است.

یاسینی با شرح مصادیقی در ادبیات ایران، از جمله در آثار فردوسی، نظامی، سعدی، ناصرخسرو و … به خوی و خصلت زن ایرانی از منظر حکمت اسلامی اشاره کرد و گفت: ادبیات حکیمانه فارسی نشان می دهد هویت زن ایرانی، با ویژگی هایی از جمله فرزانگی و دلاوری و همسری و مادری، حجب و حیا، پاکدامنی، متانت و وقار، تبیین شده است که این خصایص، در آثار نگارگری در قرن های گذشته به روایت تصویر درآمده است.

وی در پایان سخنرانی خود، بر اهمیت رجوع به اصالت های حکمی در فرهنگ ایرانی برای شناخت هویت زن ایرانی تاکید کرد.